بزرگنمايي:

بازار آریا - جان کاکرین ترجمه و تنظیم: فربد بهروز موضوع تعرفه‌‌‌‌‌‌ها این روزها بسیار مطرح است، اما مانند بسیاری از سیاست‌ها، تاثیر واقعی آنها به‌‌‌‌‌‌شدت به نحوه‌‌‌‌‌ اجرایشان بستگی دارد. زمانی که از اعمال محدودیت های تجاری سخن به میان می آید، طبیعتا چالش هایی نیز همراه آن مورد بحث واقع می‌شود. این مساله که آیا کشور مقابل نیز دست به اعمال این محدودیت‌ها بزند یا خیر؛ اینکه حدود این محدودیت ها به چه میزانی باشد؛ اینکه این محدودیت‌ها بر متغیرهای کلان اقتصادی چه اثری می‌گذارد و فراتر از اینها، اگر وضع محدودیت ها به موجی جهانی بدل شود، چه خواهد شد؟ تمامی اینها مسائل مهمی هستند که باید هر سیاستگذاری به آن توجه کند.
فرض کنید من مسوول اجرای خواسته‌‌‌‌‌ رئیس‌‌‌‌‌‌جمهور مبنی‌بر وضع تعرفه‌های گسترده باشم و نتوانم به‌سادگی از آن سر باز بزنم. برای اجرای این خواسته به موثرترین و کم‌‌‌‌‌‌ضررترین شکل ممکن، چه‌کاری می‌توانم انجام دهم؟
نخست آنکه، تعرفه‌‌‌‌‌‌ها یک پاسخ هستند، اما سوال چیست؟ امنیت ملی؟ افزایش اشتغال در بخش تولید؟ استفاده از توانایی قیمت‌گذاری برای بهبود وضعیت ایالات‌متحده به بهای پرداخت هزینه آن توسط شرکای تجاری؟ هریک از این اهداف، استراتژی و اغلب پاسخی متفاوت را می‌طلبد. سیاستگذاری نباید پاسخی در جست‌وجوی سوال باشد. اعمال تعرفه بر کالایی که یک شرکت آمریکایی بلافاصله آن را دوباره صادر می‌کند، منطقی نیست. برای مثال، فرض کنید فروشگاهی خودروهایی را از کانادا وارد می‌کند، آنها را رنگ‌‌‌‌‌‌آمیزی می‌کند و سپس دوباره به کانادا می‌‌‌‌‌‌فرستد. اعمال تعرفه‌‌‌‌‌ سنگین بر این خودروی وارداتی بی‌‌‌‌‌‌معنی است. به همین ترتیب، فرض کنید شرکتی کانادایی خودروهای آمریکایی را می‌‌‌‌‌‌خرد، آنها را رنگ‌‌‌‌‌‌آمیزی می‌کند و سپس با 10‌درصد افزایش قیمت، دوباره به آمریکا می‌‌‌‌‌‌فرستد. در این حالت، شما باید تعرفه را فقط بر آن 10‌درصد افزایش قیمت اعمال کنید، نه بر کل ارزش خودروی ساخت آمریکا. یا فرض کنید شرکتی پیچ‌‌‌‌‌‌هایی را وارد می‌کند، از آنها برای مونتاژ ترموستات استفاده می‌کند، ترموستات در دستگاه دیگری قرار می‌گیرد که دوباره وارد کشور می‌شود و این چرخه ادامه می‌‌‌‌‌‌یابد. بسیاری از کالاها بارها و بارها در مسیر تولید نهایی از مرزها عبور می‌کنند. منطقی نیست که پنج‌بار بر یک پیچ تعرفه اعمال کنید. بنابراین واضح است که تعرفه‌‌‌‌‌‌ها باید بر ارزش‌افزوده وضع شوند، نه بر کل ارزش کالای وارداتی.
در نگاه کلان‌‌‌‌‌‌تر، مسلما رئیس‌‌‌‌‌‌جمهور می‌خواهد بر واردات خالص مالیات وضع کند، نه واردات ناخالص. دغدغه او کسری تجاری است، نه صرفا حجم واردات و صادرات. اگر کشوری به همان میزان که از ایالات‌متحده می‌‌‌‌‌‌خرد، به آن می‌فروشد، آیا نباید آن را به حال خود بگذاریم؟ اگر کشوری بیشتر از آنچه ما از آن می‌خریم، از ایالات‌متحده بخرد، چرا باید بر صادرات آن مالیات وضع کنیم و آنها را از تنها راه موثر کسب دلار برای خرید از ایالات‌متحده محروم کنیم؟ بنابراین، تعرفه‌‌‌‌‌‌ها فقط باید بر وارداتی از ایالات‌متحده که بیشتر از صادرات آن است، اعمال شوند. یک راه برای انجام این کار، اعطای اعتبار صادرات قابل‌انتقال به شرکت‌ها است. اگر شما به ارزش 100دلار کالا صادر کنید، می‌‌‌‌‌‌توانید به ارزش 100دلار کالا بدون تعرفه وارد کنید و از آنجا که برای ایالات‌متحده مهم نیست کدام شرکت این کار را انجام می‌دهد، آنها باید بتوانند این حق را خرید و فروش کنند. به‌عنوان مثال، اگر شرکت A خودرو وارد کند، آنها را به شرکت B بفروشد، شرکت B آنها را رنگ‌‌‌‌‌‌آمیزی‌کرده و دوباره صادر کند، شرکت B می‌تواند اعتبار صادرات خود را به شرکت A بفروشد. ما طرفدار صادرات هستیم، اینطور نیست؟
بسیاری از کالاهای وارداتی، نهاده‌‌‌‌‌‌های تولید برای صنایع دیگر هستند. فولاد برای ساخت خودروها استفاده می‌شود. اگر تعرفه‌‌‌‌‌‌ها باعث افزایش قیمت فولاد شوند، قیمت خودروها نیز افزایش می‌‌‌‌‌‌یابد. فولاد همچنین برای ساخت هواپیماها، ساختمان‌ها، ناوهای هواپیمابر و بسیاری از صنایع دیگر که تعداد زیادی از آمریکایی‌‌‌‌‌‌ها را استخدام می‌کنند و صادرات دارند و همچنین برای نگرانی‌های «استراتژیک» مختلف از سوی مدافعان سیاست صنعتی ما حیاتی است، استفاده می‌شود. اگر از تولیدکنندگان فولاد حمایت کنیم، اما سپس مجبور شویم از تولیدکنندگان خودرو (بیشتر)، کشتی‌‌‌‌‌‌سازان (بیشتر) و غیره حمایت و یارانه بدهیم، هزینه‌ها به‌شدت افزایش می‌‌‌‌‌‌یابد. واضح است که ما تعرفه‌‌‌‌‌‌ها را بر کالاهای نهایی اعمال می‌کنیم، نه بر نهاده‌‌‌‌‌‌های صنعتی،
اما نه بر کالاهای ضروری. وضع تعرفه بر واردات مواد غذایی و سایر کالاهای اساسی، به‌ویژه پس از پیروزی در انتخابات به‌دلیل گرانی مواد غذایی، تصمیمی به‌‌‌‌‌‌وضوح نادرست است.(حذف سیاست‌های حمایتی قیمت‌گذاری کشاورزی در ایالات‌متحده همواره ایده خوبی بوده‌است.)
چین در حال اعمال محدودیت‌های صادراتی بر عناصر نادر معدنی است. چرا باید با وضع تعرفه‌های خودمان، به جنگ سرد ژئواستراتژیک آنها دامن بزنیم؟ منابع استخراج می‌شوند، نه تولید. پیش از بروز مشکل، این منابع را از زمین استخراج و به ایالات‌متحده وارد کنید. از منظر استراتژیک، اگر ایالات‌متحده قصد ایجاد یک بلوک تجاری آزاد جهانی برای رقابت با محور در حال ظهور چین-روسیه-ایران و غیره را دارد، وضع تعرفه بر متحدان خود یا کشورهای مردد، منطقی نیست.
برخی از تعرفه‌های ترامپ، تاکتیکی برای چانه‌‌‌‌‌‌زنی با هدف گشودن بازارهای سایر کشورهاست. بسیار خب. بیایید پیشنهادی دائمی ارائه دهیم: تجارت آزاد کامل روی میز است. شما بیش از آنچه ایالت آیووا علیه ایالت ایلینوی محدودیت تجاری وضع می‌کند، محدودیت وضع نخواهید کرد و ما نیز همین کار را خواهیم کرد. توافق‌نامه‌های تجاری ‌هزار صفحه‌‌‌‌‌‌ای، مملو از حمایت‌‌‌‌‌‌گرایی و مرکانتیلیسم دستوری، باید با یک کارت پستال جایگزین شوند.
به یاد داشته باشید، چیزی بدتر از تعرفه هم وجود دارد: سهمیه‌‌‌‌‌‌بندی. فرض کنید دستگاهی دارید که به یک شیر اطمینان نیاز دارد که فقط در کانادا تولید می‌شود. در شرایط تعرفه، شما هزینه بیشتری می‌‌‌‌‌‌پردازید، اما آن را دریافت می‌کنید، اما در شرایط سهمیه‌‌‌‌‌‌بندی، شانس با شما یار نخواهد بود و ممکن است اصلا نتوانید آن را تهیه کنید. در شرایط تعرفه، شما می‌‌‌‌‌‌توانید اثرات منفی اقتصادی را ببینید و محاسبه کنید، اما در شرایط سهمیه‌‌‌‌‌‌بندی، میزان خسارت می‌تواند به‌‌‌‌‌‌طور نامحدود زیاد باشد.
من طرفدار تعرفه‌‌‌‌‌‌ها نیستم، اما اهل سیاه‌‌‌‌‌‌نمایی و فاجعه‌‌‌‌‌‌انگاری هم نیستم. قوانین و مالیات‌‌‌‌‌‌های زیادی در ایالات‌متحده وجود دارند که هزینه‌ها را بالا برده و قیمت‌ها را تا 20‌درصد از قیمت واقعی منحرف کرده‌اند؛ یک تعرفه دیگر اقتصاد را نابود نخواهد کرد. اگر این تعرفه‌‌‌‌‌‌ها نتیجه عکس بدهند، همان‌طور که بیشتر اقتصاددانان باور دارند، خیلی زود متوجه خواهیم شد. یکی از ایده‌های جالب، جایگزینی تحریم‌ها به‌جای تعرفه‌‌‌‌‌‌ها در استراتژی‌های ژئوپلیتیک است. این نخستین‌باری است که با چنین پیشنهادی مواجه می‌شوم که تا حدی از دیدگاه منفی اقتصاددانان نسبت به تعرفه‌‌‌‌‌‌ها(که مبتنی بر تجربه طولانی‌‌‌‌‌‌مدت است، نه صرفا نظریه) می‌‌‌‌‌‌کاهد. هنوز کاملا قانع نشده‌‌‌‌‌‌ام-زیرا تعرفه‌‌‌‌‌‌ها می‌توانند حامیان داخلی برای حمایت همیشگی از صنایع داخلی ایجاد کنند (مانند «مالیات مرغ» یا «قانون جونز») و در کل، به‌کارآمدی استراتژی‌های ژئوپلیتیک آمریکا تردید دارم-اما در این ایده، نکات قابل‌توجهی وجود دارد.