بزرگنمايي:

بازار آریا - اردوان کامکار، آهنگساز و نوازنده سنتور، پس از سال‌ها دوری از صحنه روز گذشته با کنسرت «آتش زنده» گروه کامکارها به اجرای زنده پرداخت. این آهنگساز و نوازنده سنتور درباره دلایل این بازگشت توضیح داد: چند سال است موارد زیادی در جامعه به وجود آمده که باعث شده اصلا رمقی برای ساز زدن نداشته باشیم.
ما کرونا را واقعا دست‌کم گرفتیم که چه ضربه عجیبی به ما زد و می‌توانم بگویم که این بیماری موسیقی ما را 10سال عقب انداخت و باعث شد هنرمندانی که کم‌ارزش‌تر بودند، جولان بدهند. پس ما باید تلاش کنیم که آن 10سال جبران شود. حالا این چند کامکاری که دوباره تصمیم گرفتند به صحنه اجرای زنده برگردند، تلاش می‌کنند تا به‌واسطه یک همراهی همیشگی شرایطی را فراهم کنند تا دوباره فعالیت‌ها از سر گرفته شود. این تصمیم مجدد روی صحنه بودن انگیزه‌های فراوانی داشته که طبیعتا مهم‌ترین آن تغییر یک شیوه اجرایی بوده است که امیدوارم برای مخاطبان هم تجربه شیرینی باشد. البته که باید از همه حامیان این کنسرت هم تشکر کرد که به ما انگیزه دوباره دادند تا روی صحنه حضور پیدا کنیم. همگی ما برای حضور دوباره در صحنه بسیار خوشحالیم، شرایطی که برای ما دربرگیرنده تجربه لذت بخش و مفیدی است و می‌تواند برای گروه کامکارها ارزشمندی‌های زیادی داشته باشد.
کامکار درباره اهمیت کیفیت کار هنرمندان روی صحنه توضیح داد: خیلی به این موضوع اهمیت می‌دهم که موزیسین‌ها باید در اوج فعالیت‌هایشان خداحافظی کنند. این خداحافظی هم به معنای دوری مطلق از موسیقی نیست بلکه واگذاری تجربیات ارزنده موسیقایی به شاگردانی است که یک هنرمند در طول سال‌ها به تربیت شاگرد مشغول بوده است. این در اوج بودن می‌تواند دربرگیرنده ویژگی‌هایی باشد که یکی از آنها تثبیت مقام هنرمند در بین مخاطبان است. این اصلا معنی ندارد که یک هنرمند حتی در هشتادسالگی هم به برگزاری کنسرت مشغول باشد وقتی می‌داند دیگر آن کیفیت دوران گذشته‌اش را ندارد. شما ببینید استاد فرامرز پایور از جوانی وارد عرصه نوازندگی شد اما کاری کرد که در اوج، اجرای موسیقی را کنار گذاشت و بقیه ماجرا را به شاگردانش سپرد.
او درباره اهمیت خصوصیات اخلاقی هنرمندان در مواجهه با همکاران گفت: من وقتی فعالیت در موسیقی را آغاز کردم، تجربه هم‌جواری با استادانی را داشتم که بسیار برایم ارزشمند بود. تجربه‌ای که باعث شد بتوانم رویکردهای فنی و اخلاقی را بشناسم. اما یکی از نکات مهم چنین هم‌جواری احترام به پیشکسوتان بود که بسیار به آن اهمیت می‌دهم. فضایی که اکنون از شاگردان خودم هم چنین انتظاری است. چون احترام رمز موفقیت یک نوازنده در عرصه موسیقی است. البته در بعضی موارد برخی‌ها به من می‌گویند که شما به دلیل چنین رویکردی اجازه نمی‌دهید که شاگردان از یکدیگر انتقاد کنند. من هم در جواب می‌گویم که این انتقاد خیلی با احترام گذاشتن فرق دارد. ما باید جوری از یکدیگر انتقاد کنیم که هیچ‌گونه غرض‌ورزی شخصی در آن نباشد و موجب بی‌احترامی هم نشود.