بزرگنمايي:

بازار آریا - قیمت گذاری دستوری بلیت هواپیما سالهای طولانی است که در جهان منسوخ شده است و تقریبا از ابتدای دهه هشتاد میلادی روند آزادسازی قیمت بلیت هواپیما در جهان آغاز شده است.
به گزارش گروه آنلاین روزنامه دنیای اقتصاد؛ ذلفا معیل_ قیمت گذاری دستوری بلیت هواپیما سالهای طولانی است که در جهان منسوخ شده است و تقریبا از ابتدای دهه هشتاد میلادی روند آزادسازی قیمت بلیت هواپیما در جهان آغاز شده است. با این حال در معدود کشورهای جهان و از جمله ایران همچنان قیمت بلیت هواپیما به صورت قیمت گذاری دستوری دولت تعیین می‌شود.
*مکانیسم نظارت بر بازار
از زمانی که هوانوردی تجاری شروع به کار کرد، مقامات قانونی حمل‌ونقل هوایی در اکثر کشورهای جهان قیمت بلیط هواپیما را تنظیم کردند . از آنجایی که حمل‌ونقل هوایی یک شاخه اقتصادی قوی است و به طور مستقیم و غیرمستقیم به درآمد ملی کمک می‌کند، دولت‌ها به این بخش علاقه‌مند هستند و رشد و ثبات را در اولویت قرار می‌دهند.
از ابتدای دهه هشتاد میلادی و با ورود بسیاری از ایرلاین‌ها برای ارائه خدمات حمل‌ونقل هوایی، روند آزادسازی بازار آغاز شد و رقابت بین شرکت‌ها برای حاکمیت بر قیمت بلیت تا حدودی منوط به عرضه و تقاضا بود. با این حال، این رویکرد نقش نظارتی مقام قانونگذاری را لغو نمی‌کند. مقامات باید اطمینان حاصل کنند که خطوط هوایی صندلی های کافی را برای رفع نیازهای مسافران فراهم کرده و هیچ اقدامی که باعث ایجاد فضای انحصاری یا رقابت ناعادلانه شود، انجام ندهند.
مکانیسم قیمت‌گذاری بلیت به عناصر بسیار پیچیده‌ای بستگی دارد که توضیح آنها در این گزارش آسان نیست، اما می‌توان به مهم‌ترین آنها اشاره کرد:
1- ظرفیت صندلی در دسترس عموم مسافران، زیرا هر چه تعداد پروازها بیشتر باشد، قیمت بلیط برای همه مقرون به صرفه‌تر است و بالعکس.
ایرلاین‌ها صندلی‌ها را به دسته های قیمتی از پیش تعیین شده تقسیم می‌کنند و با نزدیک شدن به تاریخ سفر، طبق مقرراتی که در این رابطه اتخاذ شده است، قیمت از یک دسته به دسته دیگر منتقل می‌شود که شامل موارد متعددی از جمله سیاست کنسلی و مزایایی است که به مسافر تعلق می‌گیرد.
در اینجا نقش نظارتی مقام قانونگذاری با تصویب این مقررات برای خطوط هوایی قبل از اینکه به آنها اجازه نمایش آنها در سیستم های فروش خود را بدهد و از اجرای مستمر آنها اطمینان حاصل کند، مطرح می‌شود.
این مقررات همچنین مدت زمانی را که شرکت حق دارد قبل از تاریخ سفر از یک کلاس به کلاس دیگر حرکت کند را تنظیم می‌کند.
به عنوان مثال، اگر قیمت پایه بلیط در یک بسته خاص 100 ریال باشد، شرکت حق ندارد به دسته بعدی حرکت کند مگر یک روز قبل از تاریخ سفر و به دسته بالاتر که معمولاً تعداد معقولی از ساعت قبل از تاریخ سفر است و غیره حرکت کند.
فقدان نظارت باعث می‌شود خطوط هوایی زودتر به گران‌ترین رده‌ها بروند و از نیاز مردم برای سفر استفاده کنند، به‌ویژه در فصولی که تقاضا بسیار زیاد است.
2- یکی از عناصری که می‌توان برای تعیین قیمت نیز استفاده کرد، درصد بار مسافر در هواپیما برای یک بخش خاص است. این مقام باید نسبت بار را در مقایسه با تعداد صندلی های موجود نظارت کند تا در نرخ های معقول و مطابق با رویه های بین‌المللی باشد. اگر این نرخ‌ها به سطوح بالا افزایش یابد، شرکت‌های هواپیمایی باید ظرفیت صندلی‌ها را افزایش دهند یا در صورتی که به دلایل عملیاتی یا دلایل دیگر قادر به ارائه پرواز نیستند، برخی از بسته‌های با قیمت بالا را در سیستم فروش لغو کنند تا اطمینان حاصل شود که نیاز مردم به حمل‌ونقل هوایی مورد استفاده قرار نمی‌گیرد.
*قیمت بلیط هواپیما چگونه تعیین می‌شود؟
طبق گزارش CNBC، مسافران هوایی، به ویژه در فصل تابستان، اغلب ساعت‌ها به جست‌وجوی آنلاین برای بهترین معاملات هواپیمایی برای پرواز به مقصد می‌پردازند و سعی می‌کنند در اینجا مسافران سیستم قیمت‌گذاری بلیط هواپیما را درک کنند.
به نظر می‌رسد قیمت بلیط‌ها بدون هیچ دلیل مشخصی در نوسان است و پروازهای طولانی همیشه گران‌تر از پروازهای کوتاه نیستند، اما آنچه واقعاً تصادفی به نظر می‌رسد، سیستم قیمت‌گذاری شناور خطوط هوایی است که از استراتژی به نام مدیریت درآمد خطوط هوایی استفاده می‌کند.
این سیستم به صورت بلادرنگ با یک هدف کار می‌کند: افزایش درآمد و تصمیم گیری از طریق الگوریتمهایی که قیمت‌ها را بر اساس اطلاعات موجود از جمله رزروهای قبلی، ظرفیت باقی مانده، میانگین تقاضا برای پروازهای خاص و امکان فروش صندلی های بیشتر در آینده تنظیم می‌کند.
*تکامل روش قیمت گذاری
مدتها پیش بود که صنعت هوانوردی تجاری به شدت تحت نظارت بود و به سختی یک شرکت هواپیمایی ملی در هر کشور تمام مسیرهای بین‌المللی را اداره می‌کرد و عدم انتخاب منجر به قیمت های غیر رقابتی برای مصرف کنندگان شد.
با این حال، مقررات زدایی بعداً همه اینها را تغییر داد، زیرا کنترل های دولتی در مسیرها، هزینه‌ها و شرکت های جدید از بازار حذف شدند.
منتقدان می‌گویند که سال‌های اولیه صنعت هواپیمایی تجاری پس از برداشته شدن این محدودیت‌ها شاهد رقابت شدید بود و شرکت‌های هواپیمایی پول زیادی را از دست دادند و آنها را مجبور به ادغام با یکدیگر و تسلط بیشتر کرد.
آنها می‌افزایند که این امر صنعت را از حالت تنظیم شده به شکل غیرقانونی تبدیل کرده است و تنها در ایالات متحده، اکنون چهار شرکت 68 درصد از بازار هوانوردی داخلی را در اختیار دارند، اما این امر خللی در تقاضا برای سفرهای هوایی ایجاد نکرده است.
تعداد مسافران خطوط هوایی در سرتاسر جهان به رشد خود ادامه داده است، به ویژه در ده سال گذشته، زمانی که تعداد افرادی که ترجیح می‌دهند با هواپیما سفر کنند به 1.8 میلیارد نفر رسیده است.
رابرت مان، مشاور هوانوردی و مدیر سابق صنعت، می‌گوید: امروزه، قیمت‌های بلیت هواپیما بر اساس توانایی‌های مشتری و بازار تعیین می‌شود.
خطوط هوایی برای مشتریان خود پروفایلهایی ایجاد می‌کنند تا به آنها کمک کند قیمت‌ها را تنظیم کنند و این اغلب به معنای طبقه بندی مسافران به دو گروه است: مسافران تفریحی و تجاری و البته نحوه قیمت گذاری در هر گروه بسیار متفاوت است.
- مسافران گروه اول معمولاً ماه‌ها قبل از تاریخ سفر خود رزرو می‌کنند، بنابراین خطوط هوایی تمایل دارند در ابتدا قیمت‌های نسبتاً بالایی را برای صندلی‌ها تعیین کنند، سپس هزینه را بعداً با توجه به پاسخ بازار تنظیم کنند.
- برای گروه دوم که بر روی مسافران تجاری متمرکز است، شرکت های هواپیمایی با قیمت های پایین شروع می‌کنند تا حداقل ظرفیت پرواز را پر کنند، سپس هزینه به شدت افزایش می‌یابد زیرا مسافران این گروه تمایل دارند بلیط خود را در آخرین لحظه رزرو کنند.
آنچه بسیاری از مردم در مورد قیمت بلیط نادیده می‌گیرند، هزینه های ترکیبی است که شامل مالیات و سوخت می‌شود، به گفته مان، فناوری به برخی از خطوط هوایی این امکان را داده است تا برای رقابت با ارائه دهندگان ارزان قیمت، یک کرایه اقتصادی اولیه با امکانات محدود ایجاد کنند.