بزرگنمايي:

بازار آریا - پرهام پهلوان پوستر عموسام طرح جیمز مونتگومری فلگ یکی از مهم‌ترین نمادهای تبلیغات جنگ در طول جنگ جهانی اول است. ساموئل ویلسون که در نیویورک فعالیت می‌‌‌کرد، یک تاجر و تامین‌‌‌کننده غذا برای ارتش آمریکا بود. او روی بشکه‌‌‌های گوشت ارسالی به اختصار می‌‌‌نوشت U. S. و سربازان، این ایالات‌متحده را عموسام (Uncle Sam) می‌‌‌خواندند.
این لقب به‌تدریج در فرهنگ عمومی رایج شد و در نهایت به نمادی برای دولت آمریکا تبدیل شد. پوستر معروف عموسام، تصویری از یک مرد آمریکایی با یک کت راه‌‌‌راه، ریش سفید و کلاه ستاره‌‌‌دار بود که با انگشت به بیننده اشاره می‌‌‌کرد و می‌‌‌گفت «من شما را برای ارتش ایالات‌متحده می‌‌‌خواهم.» نمادعموسام با سیاست قدرت نظامی و مداخله‌‌‌گرایی آمریکایی گره خورده است. 
عموسام خاک می‌‌‌خواهد، مالیات می‌‌‌خواهد، منابع و ثروت سایر کشورها را می‌‌‌خواهد. عموسام نمادی از غرور ملی آن بخش از آمریکاست که می‌‌‌خواهد جهان را اداره کند. میشل فوکو، سیاست را ادامه جنگ و این بار با ابزار دیگر می‌‌‌داند. شاید سیاست‌‌‌های ترامپ به‌خوبی نشان‌‌‌دهنده این تعبیر از جنگ باشد. مرد دیوانه، تئاتر غیر‌قابل پیش‌بینی بودن خودش را به‌خوبی بازی می‌کند.
نمایش‌‌‌نامه‌‌‌های ترامپ کامل کاملند؛ با همه فرازها و فرودها، کشش‌‌‌ها و تعلیق‌‌‌ها و روایت‌‌‌هایی که یک نمایشنامه خوب به آنها نیاز دارد. در روز 28فوریه نیز دونالد ترامپ، به همراه معاونش جی‌‌‌دی ونس، یک نمایشنامه پرخطا از سیاست خارجی را به نمایش گذاشتند که با مقاومت ولودیمیر زلنسکی، رئیس‌جمهور اوکراین که سه‌سال در برابر حمله روسیه، از مردم و خاک کشورش دفاع کرده است، بازی آنها به هم خورد. با اینکه ترامپ در پایان به نوعی زلنسکی را تهدید کرد که «با این رفتار، معامله سخت خواهد شد و مردم اوکراین به خطر می‌‌‌افتند»، زلنسکی اشاره کرد تا زمانی که مقاومت جدی در برابر پوتین نبیند، صلحی در کار نخواهد بود.
بعد از این دیدار بود که موجی از انتقاد علیه ترامپ ایجاد شد و بسیاری از سران کشورهای اروپایی با حمایت از زلنسکی اشاره کردند اوکراین را تنها نخواهند گذاشت. رفتارهای پرتنش و غیرقابل پیش‌بینی مرد دیوانه، آمریکا را به انزوا می‌برد. جریان اصلی سیاست خارجی آمریکا، ترامپ را یک نو انزواطلب خطرناک می‌‌‌داند که ممکن است نظم لیبرالی جهانی را که پس از جنگ جهانی دوم شکل گرفته، تضعیف کند. آیا ممکن است آمریکا توان اداره جهان، آن هم به‌تنهایی را داشته باشد؟ آیا آمریکای ترامپ در جست‌‌‌و‌‌‌جوی عزلت‌‌‌گرایی است؟