بزرگنمايي:

بازار آریا - پول برای یک‌درصدی‌ها هست، اما وقتی نوبت به نود و نه درصدی‌ها می‌رسد، گلایه از بی‌پولی و تشویق به ریاضت، روی میز می‌آید.

یک فعال صنفی بازنشستگان از گلایه‌های مدام دولت و تامین اجتماعی مبنی بر پول نداشتن انتقاد کرد.
تامین اجتماعی به بهانه کمبود نقدینگی، پرداخت عیدی بازنشستگان و مستمری‌بگیران خود را در این شرایط سخت معیشتی به تعویق انداخته است و دولت به بهانه کمبود منابع و کسری بودجه، ارز دولتی دارو و کالا‌های اساسی را حذف کرده و دست به آزادسازی قیمت ضروری‌ترین نیاز‌های مردم زده است.
سعید علیزاده، بازنشسته کارگری با بیان این مطلب گفت: روسای مجلس، تامین اجتماعی، وزارت کار و کانون عالی بازنشستگان تامین اجتماعی، یک صدا می‌گویند «دولت پول ندارد»؛ آیا این گفته حقیقت دارد؟ چرا بازنشستگان باید ریاضت بکشند و برای عیدی 4 میلیون تومانی روز‌ها و هفته‌ها منتظر بمانند؟
او ادامه داد: با توجه به اختصاص 8 میلیارد دلار برای تهیه و واردات قطعات خودرو‌های لوکس، 4 میلیارد دلار برای واردات طلا و 3.5 میلیارد دلار برای واردات خودروی دست دوم که همگی برای تامین منافع دلالان در عرصه خودرو و ارز و طلاست و ربطی به زندگی یومیه کارگران و مزدبگیران ندارد، چطور مدعی می‌شوند پول نداریم؟ آیا نمی‌شد به جای این کالا‌های لاکچری که در این شرایطِ به گفته‌ی آقایان «ریاضت اقتصادی» جزو اولویت‌های زندگی اکثریت مردم کشور نیست، دارو و کالا‌های اساسی وارد کرد؟ نمی‌شد مایحتاج ضروری خانواده‌های زیر خط فقر را فراهم نمود؟!
علیزاده تصریح کرد: 3.5 میلیارد دلاری که برای واردات خودروی دست دوم اختصاص یافته، از کجا آمده و ما به‌ازای آن چقدر باید مزدبگیران ریاضت بکشند و آزادسازی‌ها را تحمل کنند؟
این کارگر بازنشسته با انتقاد از سیاست‌هایی که به نفع اصحاب قدرت و ثروت است؛ اضافه کرد: بودجه 15 میلیارد دلاری واردات کالا‌های اساسی از جمله غذا و دارو که برای امسال در نظر گرفته شده بود نه تنها افزایش نیافته تا فقر کمتری نصیبِ اکثریت مردم شود، بلکه برای سال بعد 3.5 میلیارد دلار از آن کم کرده‌اند تا گروهی سود‌های نجومی کسب کنند و بخش بزرگی از مردم از دریافت خدمات دارویی محروم بمانند و مجبور به تحمل فقر بیشتر شوند.
وی در ادامه با تاکید بر اینکه شیوه اداره بازار ارز به نفع خواصی‌ست که از محل گرانی دلار منتفع می‌شوند و متاسفانه دولت چشم‌هایش را می‌بندد؛ گفت: دولت پیگیر ارز‌های پتروشیمی و نفت که باید از خارج وارد خزانه بانک مرکزی شود، نیست و اجازه می‌دهد دلار از کانال 60 هزار تومان به 92 هزار تومان برسد. حتی اجازه می‌دهد سرمایه‌داران مواد اولیه‌ای را که با ارز‌های کمتر از 30 هزار تومان وارد کرده‌اند تبدیل به کالا کنند و پس از تولید، کالاهایشان را با قیمت دلار 85 هزار تومانی با مردم حساب کنند و در این بین، سود‌های افسانه‌ای ببرند.
به گفته علیزاده، این مدل از سرمایه‌داری نئولیبرال فقط جیب خواص را پر می‌کند و مردم را هر روز از روز قبل فقیرتر می‌سازد؛ امروز بار اصلی این فقر گسترده بر دوش کارگران شاغل و بازنشسته، معلمان و پرستاران، غیررسمی‌کاران و کارگران فصلی و پاره‌وقت افتاده است.
او در پایان گفت: پس نتیجه می‌گیریم پول هست که حقوق نجومی و عیدی و پاداشِ آن‌چنانی به مدیران شستا و وزارت کار، به وکلای مجلس و مدیران بانک‌ها داده شود؛ پول هست که وام‌های 900 ماهه و 500 ماهه به مافیا داده شود، اما برای بهبود وضعیت درمانی و معیشتی اکثریت مردم و بازنشستگان پول نیست، ولی برای پرداخت عیدی 4.5 کارگر بازنشسته که حقوق ماهانه‌شان یک‌سوم خط فقر است، پول نیست، ولی برای زنان سرپرست خانوار که دیگر با سیلی هم صورت‌شان سرخ نمی‌شود، پول نیست؛ در یک کلام، برای «مردم» پول نیست.