بزرگنمايي:

بازار آریا - دنیای اقتصاد : به خدا قسم می‌فهمیم که فوتبال حرفه‌ای خرج دارد، یک تجارت و صنعت مهم است که گردش پولی بالایی دارد و بقیه کشورهای دنیا هم برای موفقیت در آن حسابی هزینه می‌کنند. خودمان هم هزار بار مثلا به مخارج هنگفت عربستانی‌ها و قطری‌ها برای جذب بازیکنان و مربیان نامدار اشاره کرده‌ایم. همه اینها یعنی انتظار نداریم کسی مجانی به ایران بیاید و مفتکی برای تیم‌های ما بازی کند، اما وضعیت بسیار خاص اقتصادی این روزهای کشور‌(البته کلمه خاص، به هیچ‌وجه حق مطلب را ادا نمی‌کند)، باعث شده بعضی ریخت‌وپاش‌های عجیبی که در فوتبال ایران می‌شود، آدم را خشمگین و عصبانی کند.
تورم و گرانی کمرشکن و دنباله‌دار این سال‌ها چیزی نیست که کسی نداند. همه ما داریم آن را با گوشت و پوست و استخوان‌مان حس می‌کنیم. به تازگی در حوزه بهداشت و درمان نقل قولی منتشر شده بود مبنی بر اینکه از هر 10 نفری که برای خرید دارو وارد داروخانه می‌شوند، سه نفر به خاطر ناتوانی در پرداخت هزینه‌ها منصرف می‌شوند. از میزان دقت و وثوق این گزاره بی‌خبریم، اما مشکلات مردم آشکارتر از آن است که حتی نیازی به استناد به این چیزها باشد. حالا شما در این شرایط فرض کنید بازیکنی مثل لوکاس ژوآئو در پرسپولیس جذب شده که طی نیم‌فصل فقط یک گل در جام حذفی به تیم دسته اولی مس سونگون زده و حالا هم با فسخ قرارداد جدا شده است. گفته می‌شود این آمد و رفت و آمار درخشان(!) برای پرسپولیس چیزی حدود 800هزار دلار هزینه داشته که با نرخ امروز ارز می‌شود بیش از 66 میلیارد تومان! خب چرا؟ چطور؟
وضعیت امسال استقلال که اصلا در دانشگاه‌ها قابل تدریس است و باید به عنوان سندی از سوءمدیریت و هدر دادن منابع به کتاب‌های درسی راه پیدا کند. هرگز شوخی یا مبالغه نمی‌کنیم. این چیزها را باید بنویسند تا معلوم شود در چه دوره‌ای زندگی می‌کردیم و چه اتفاقات حیرت‌انگیزی رخ می‌داد. اول فصل بدون اینکه کادرفنی اعلام نیاز کرده باشد، با اصرار مدیران وقت باشگاه دو بازیکن بوسنیایی جذب شدند که اصلا معلوم نبود فلسفه این کار چیست. در نهایت هم آنها بدون یک دقیقه بازی از ایران رفتند. حتی اگر هزینه حضور چنین بازیکنانی در تهران فقط محدود به پول بلیت هواپیما و هتل و ایاب و ذهاب می‌شد، باز اتلاف منابع اتفاق افتاده بود، دیگر چه برسد به اینکه گفته می‌شود آنها با شکایت به فیفا خواهان دریافت غرامت‌های 500 و 600 هزار دلاری شده‌اند! بعد هم که پیتسو موسیمانه آمد و پس از ثبت نتایج مفتضح، به دلیل تاخیر باشگاه در پرداخت مطالبات، قراردادش را به‌طور یک‌طرفه فسخ کرد و رفت.
گفته می‌شود آمد و رفت مربی آفریقایی چیزی حدود یک میلیون و 200 هزار دلار برای باشگاه هزینه داشته است، آن هم در حالی که مدیران استقلال این اواخر و بعد از آگاهی از رسیدن موسیمانه به آخر خط می‌توانستند با او توافق کنند و لااقل جلوی بخشی از ضرر را بگیرند. به این فهرست بیفزایید حضور بی‌ثمر و گران‌قیمت کاکوتا را و البته مورد بسیار خاصی مثل مسعود جمعه؛ مهاجمی که خیلی‌ها در موردش می‌گویند اصلا فوتبالیست نیست و ظاهرا بعد از چند بازی از سوی باشگاه تحت فشار بود که قراردادش را فسخ کند و برود! خب اصلا چنین بازیکنی را چرا گرفتید؟ جالب اینجاست که سهراب بختیاری‌زاده، سرمربی موقت استقلال در بازی با استقلال خوزستان یک دقیقه هم به جمعه بازی نداد!
تکرار می‌کنیم که انتظار نداریم پولی در فوتبال هزینه نشود و می‌فهمیم که اگر منافذ کسب درآمد و از جمله حق پخش تلویزیونی باز بود، خیلی از این هزینه‌ها برمی‌گشت. با این حال این حجم از ریخت و پاش که بدون تعارف بعضا بوی تند فساد هم می‌دهد، تناسبی با وضع فعلی کشور ندارد. این پولی که این‌طور آتش می‌زنید، پول دشمنتان نیست؛ مال همین مردم گرفتار است که در بحث خورد و خوراک و دارو و درمان وا مانده‌اند. برای خرج کردن هر دلار، هزار بار فکر کنید و از آن مهم‌تر، کمی مروت داشته باشید.