بزرگنمايي:

بازار آریا - 1. اولویت‌بندی در روابط بین‌المللی محرومیت اسرائیل: تأکید بر عدم تعامل با رژیم صهیونیستی، همسو با رویکرد تاریخی ایران در مخالفت با موجودیت اسرائیل، به عنوان خط قرمز غیرقابل مذاکره.
گشودگی به سایر کشورها: اعلام آمادگی برای همکاری با تمام کشورهای جهان، به استثنای اسرائیل، با هدف جلب سرمایه‌گذاری و توسعه روابط تجاری.
بیشتر بخوانید: اخبار روز خبربان
2. موضعگیری درباره سرمایه‌گذاری آمریکایی‌ها محدودیت فعلی: اشاره به نبود زیرساخت‌های لازم برای سرمایه‌گذاری شرکت‌های آمریکایی، احتمالاً به دلیل تحریم‌های باقی‌مانده، عدم اعتماد متقابل، یا چالش‌های حقوقی.
شرطی بودن آینده: اعلام نیاز به «اقدامات اولیه» برای تسهیل سرمایه‌گذاری آمریکایی‌ها در صورت پیشرفت مذاکرات، که می‌تواند به برداشته شدن تحریم‌ها یا توافقات دوطرفه اشاره داشته باشد.
3. جایگاه مذاکرات در سیاست داخلی عدم وابستگی به مذاکرات: تأکید بر این که برنامه‌های داخلی مانند نمایشگاه ایران‌اکسپو مستقل از روند مذاکرات پیش می‌روند. این موضع نشان‌دهنده تلاش برای کاهش انتظارات عمومی از تأثیر فوری مذاکرات بر اقتصاد است.
رویکرد واقع‌گرایانه: پرهیز از خوش‌بینی یا بدبینی افراطی نسبت به مذاکرات، با هدف حفظ ثبات در سیاست‌گذاری.
4. تأکید بر همکاری‌های منطقه‌ای و چندجانبه اولویت به همسایگان و پیمان‌ها: تمرکز بر تقویت روابط با کشورهای منطقه (مانند اعضای شانگهای، بریکس، و اوراسیا) به عنوان راهبرد کلیدی برای کاهش وابستگی به غرب و افزایش امنیت اقتصادی.
تنوع بخشی به شرکای تجاری: هدفگذاری برای توسعه صادرات و جذب سرمایه‌گذاری از طریق تنوع‌بخشی به بازارها.
5. نقش تحریم‌ها و اصلاحات داخلی تحریم به عنوان یک عامل فرعی: اگرچه تأثیر تحریم‌ها بر اقتصاد ایران انکار نمی‌شود، اما بر لزوم حل مشکلات ساختاری داخلی (مانند فساد، ناکارآمدی مدیریتی، یا ضعف زیرساخت‌ها) به عنوان شرط اصلی بهبود اقتصادی تأکید می‌شود.
پیام به افکار عمومی: تلاش برای تعدیل انتقادها نسبت به عملکرد دولت با اشاره به این که رفع مشکلات اقتصادی تنها به برداشته شدن تحریم‌ها وابسته نیست.
جمع‌بندی بیانیه مهاجرانی بازتابی از راهبرد «تعامل مشروط» ایران با جهان است:
در سطح خارجی: ایران خواهان گشایش اقتصادی از طریق جذب سرمایه‌گذاری است، اما با حفظ اصولی مانند مخالفت با اسرائیل و عدم وابستگی به غرب.
در سطح داخلی: دولت سعی دارد مسئولیت مشکلات اقتصادی را به‌گونه‌ای بین تحریم‌ها و ضعف‌های داخلی تقسیم کند تا همزمان هم از فشار افکار عمومی بکاهد و هم زمینه را برای اصلاحات ساختاری فراهم کند.
در صورت تحقق توافق‌های بین‌المللی (مانند احیای برجام)، احتمالاً شاهد تسریع در رفع موانع سرمایه‌گذاری خارجی خواهیم بود، اما تأثیر آن بر اقتصاد ایران به حل چالش‌های داخلی نیز وابسته است./ همشهری آنلاین