بزرگنمايي:

بازار آریا - دونالد بودرو ترجمه و تنظیم: مهران خسروزاده در روزهای اخیر، کارولین لیویت، سخنگوی کاخ‌سفید در پاسخ به خبرنگاران اعلام کرد؛ تعرفه‌های وضع‌شده از سوی دولت ترامپ مالیات بر شهروندان آمریکایی محسوب نمی‌شود بلکه مالیات بر کشورهای خارجی به‌حساب می‌آید. همین اظهارات موجب شد تا دونالد بودرو، استاد اقتصاد، سیاست تجاری دولت ترامپ را آشفته و «اورولی» معرفی کند. در رمان معروف 1984، جورج اورول پروپاگاندای متناقض حزب حاکم را با سه عبارت «جنگ، صلح است»، ‌‌‌‌‌‌«آزادی، بردگی است» و «جهل، قدرت است» توضیح داد و از تلاش آن برای معکوس ساختن مفاهیم گفت. در همین راستا، این اقتصاددان در مطلبی خطاب به کاخ‌سفید، سعی دارد تا ناآگاهی مفرط ترامپ و تیمش نسبت به اقتصاد تجارت را نشان دهد.
توجیهاتی که پادوهای ترامپ برای «سیاست» تجاری آشفته او می‌‌‌‌‌‌آورند، اورولی هستند. در هفته‌جاری، سخنگوی کاخ‌سفید به خبرنگاران گفت؛ آقای ترامپ (با اجرای تعرفه‌‌‌‌‌‌ها) مالیات‌‌‌‌‌‌ها را افزایش نمی‌دهد. تعرفه‌‌‌‌‌‌ها افزایش مالیات بر کشورهای خارجی هستند که مدت‌ها از ما سوءاستفاده کرده‌اند. تعرفه‌‌‌‌‌‌ها؛ در واقع نوعی کاهش مالیات برای مردم آمریکا محسوب می‌شوند و رئیس‌‌‌‌‌‌جمهور از طرفداران سرسخت کاهش مالیات است... در نهایت، [ما در حال تنظیم] تجارت منصفانه و متعادل هستیم، چیزی که مردم آمریکا دهه‌‌‌‌‌‌ها تجربه نکرده‌‌‌‌‌‌اند. اگر رئیس‌‌‌‌‌‌جمهور و خانم لیویت واقعا معتقدند؛ تعرفه‌های ترامپ نوعی کاهش مالیات هستند، پس دیگر نباید از آنها بشنویم که خارجی‌‌‌‌‌‌ها با قیمت‌های پایین ناعادلانه، مشاغل و صنایع آمریکایی را «می‌‌‌‌‌‌دزدند» و این تعرفه‌‌‌‌‌‌ها قرار است آن قیمت‌ها را به سطح مناسب برسانند. تعرفه‌‌‌‌‌‌ها نمی‌توانند همزمان قیمت‌ها را کاهش دهند که اگر کاهش مالیات‌‌‌‌‌‌ها باشند باید این کار را انجام دهند و در عین‌حال قیمت‌ها را افزایش دهند که اگر قرار است از تولیدکنندگان داخلی در‌برابر رقابت خارجی محافظت کنند باید این کار را کنند.
علاوه بر این، از آنجا که هر خرید آمریکایی از کالاهای وارداتی به‌صورت داوطلبانه انجام می‌شود، هیچ آمریکایی در تجارت مورد سوءاستفاده قرار نگرفته‌است. خلاف این ادعا به همان اندازه بی‌‌‌‌‌‌معنی است که بگوییم یک خانه‌‌‌‌‌‌دار که از فروشگاه زنجیره‌‌‌‌‌‌ای «سیف‌‌‌‌‌‌وی» خرید می‌کند یا ساکن جورج‌‌‌‌‌‌تاون که اشتراک روزنامه «د هیل» را می‌‌‌‌‌‌خرد، فریب خورده‌‌‌‌‌‌اند و از آنها سوءاستفاده شده‌است.
آقای ترامپ و خانم لیویت ممکن است از اتهام «فریب‌‌‌‌‌‌کاری» خود دفاع کنند و پاسخ دهند که بسیاری از کالاهای وارداتی در آمریکا توسط دولت‌های خارجی یارانه دریافت می‌کنند، اما این استدلال نیز پوچ است، زیرا دولت‌های خارجی که به صادرات خود به آمریکا یارانه می‌دهند، هم به خریداران آمریکایی این امکان را می‌دهند که کالاهای ارزشمند را با قیمت‌های پایین‌تر تهیه کنند و هم – با کاهش تولید این کالاها در ایالات‌متحده – باعث افزایش تولید سایر کالاها و خدمات در داخل کشور می‌شوند؛ در واقع تنها افرادی که هنگام ارائه یارانه‌های صادراتی توسط هر دولتی مورد سوءاستفاده قرار می‌گیرند، شهروندان همان کشور هستند، زیرا این آنها هستند که مالیات پرداخت می‌کنند تا منابع مالی این یارانه‌‌‌‌‌‌ها تامین شوند. در حقیقت، اگر ترامپ و همراهانش واقعا قصد داشتند «آمریکا را در اولویت نخست قرار دهند»، باید به‌‌‌‌‌‌طور فعال دولت‌های خارجی را به یارانه‌دادن به صادراتشان تشویق می‌کردند تا مالیات‌‌‌‌‌‌دهندگان خارجی بخشی از هزینه‌های مصرف‌‌‌‌‌‌ آمریکایی‌‌‌‌‌‌ها را متقبل شوند.
در نهایت – و بازهم به این دلیل که خرید هر آمریکایی از کالاهای وارداتی داوطلبانه است – ما آمریکایی‌‌‌‌‌‌ها هنگام خرید کالاهای وارداتی مورد سوءاستفاده و بی‌‌‌‌‌‌عدالتی قرار نمی‌گیریم (حتی اگر برخی از مالیات‌‌‌‌‌‌دهندگان خارجی به‌‌‌‌‌‌طور ناعادلانه مجبور شوند توسط دولت‌هایشان یارانه‌‌‌‌‌‌ای برای خریدهای ما پرداخت کنند) همچنین هیچ‌گونه «کسری» در تجارت وجود ندارد.
تیم ترامپ با اشاره به کسری تجاری تقریبا پنجاه‌‌‌‌‌‌ساله آمریکا این ادعا را رد خواهد کرد، اما با این کار، جهل و ناآگاهی خود را نسبت به این واقعیت نشان می‌دهد که کسری تجاری آمریکا دقیقا با مازاد سرمایه‌ای که به این کشور وارد می‌شود،‌برابر است و جبران می‌شود. همان‌طور که آمار‌ها نشان می‌دهد جریان خالص سرمایه به آمریکا دقیقا با این کسری‌‌‌‌‌‌های تجاری‌برابر است. تجارت خارجی آمریکا همیشه «متعادل» بوده و بنابراین نیازی به مداخله دولت ایالات‌متحده برای ایجاد تعادل ندارد.