بزرگنمايي:

بازار آریا - این روزها پرسپولیس گرفتار میانگین سنی بالای بازیکنانش شده است. حالا دیگر همه می‌دانند ماجرا چیست و چگونه تیمی که معدل سنی ترکیب اصلی‌اش گاهی از 31 سال هم تجاوز می‌کند، امروز این‌طور به هن و هن افتاده و در فصل برداشت جام‌ها، یک به یک مقهور رقبا می‌شود. فقط هم این نیست؛ شایعات راست و دروغ زیادی منتشر شده در مورد اینکه بازیکنان قدیمی‌تر تیم که تعدادشان بسیار هم زیاد است، باند و دسته و گروه تشکیل داده‌اند و برای باشگاه تصمیم می‌گیرند.
صحت و دقت این شایعات مشخص نیست، اما دست‌کم می‌دانیم همین بازیکنان فصل گذشته با حضور نزد مدیریت باشگاه خواهان سرمربیگری اوسمار ویرا شدند. وقتی یک گروه چنین کاری انجام می‌دهد و از قضا نتیجه موفقیت‌آمیزی هم می‌گیرد، طبیعتا مزه شیرین داستان زیر زبانش باقی می‌ماند و بعید نیست که باز هم سراغ رفتارهای مشابه برود، مثلا اگر از یک مربی خوشش نیامد، این‌بار علیه او تحرک کند!
فارغ از اینکه چه میزان از این تحلیل‌ها و گمانه‌زنی‌ها درست است، به‌طور کلی اجتماع این میزان از بازیکنان قدیمی و صاحب کسوت در یک تیم می‌تواند خطرات متعددی داشته باشد؛ از نظر فنی اینکه آنها اشباع شوند و دیگر آن انگیزه لازم را نداشته باشند، از نظر غیرفنی هم اینکه خودشان را در باشگاه صاحب حق آب و گل بدانند و اختیاراتی فراتر از یک بازیکن صرف را بطلبند. راه مطمئن مبتلا نشدن به این سرنوشت، نوسازی تدریجی و مستمر تیم است؛ اینکه همیشه مجموعه بازیکنان را تشنه و حریص نگه دارید و در ضمن اجازه ندهید آنها به جایی برسند که فکر کنند بزرگ‌تر از باشگاه هستند و می‌توانند تصمیمات کلان بگیرند.
یک الگوی ایده‌آل و بین‌المللی در این مورد نوع سیاست‌های رئال مادرید است؛ باشگاهی که برخی از بزرگ‌ترین اسطوره‌های تاریخ فوتبال در دامان آن پرورش یافتند و ممتازترین خاطرات را ساختند، اما وقتی دوره فنی‌شان تمام شد، باشگاه به آسانی روی نام آنها خط قرمز کشید. ببینید که آنها چطور از ایکر کاسیاس و رائول گونزالس عبور کردند. در آن زمان خیلی از هواداران فکر می‌کردند مگر بزرگ‌تر و رئالی‌تر از اینها هم داریم؟ بعدتر نوبت کریس رونالدو رسید که به همین ترتیب جدا شود و البته خیلی‌های دیگر. آخرین نمونه از این دست شاید سرخیو راموس باشد؛ مدافع متعصبی که باشگاه به او گفت سن‌ات بالا رفته و فقط می‌توانیم قراردادت را به مدت یک فصل تمدید کنیم، راموس فکرهایش را کرد و پذیرفت، اما باشگاه گفت یک روز از اولتیماتوم ما گذشته و دیگر همه‌چیز تمام است! 
حتی همین اواخر که باشگاه با فقر مدافع مواجه شد و راموس اصرار کرد که برگردد هم باز او را نپذیرفتند. این رفتارها با بزرگان تیم شاید در نگاه اول نامهربانانه به نظر برسد، اما در درازمدت به سود منافع باشگاه است و حتی شاید به سود خود اسطوره‌ها و بزرگان هم باشد، چرا که خاطرات خوب آنها را در زمان اوج درخشیدن مخدوش نمی‌کند.