بزرگنمايي:

بازار آریا - هند با وجود موقعیت خود در منطقه کوهستانی هیمالیا، داشتن رودخانه‌های پرآب و دیگر شبکه‌های بزرگ آب شیرین، در مقایسه با کشورهای دیگر همچون برزیل و روسیه، کمترین میزان آب شیرین جهان را دارد.

حدود 70 درصد از سطح زمین پوشیده از آب است که اقیانوس‌ها 96 درصد آن را در خود جای داده است و درصد باقیمانده در دریاچه‌ها، رودخانه‌ها، مرداب‌ها و نهرها توزیع شده است که منابع آب شیرین دنیا محسوب می‌شود. آب در جنوب قاره آسیا، به‌دلیل عوامل متعددی از جمله تغییرات آب و هوایی، افزایش تقاضا برای مصارف کشاورزی، خانگی، صنعتی و رشد سریع جمعیت، دارای منابع محدودی است.
هند با بیش از 1.4 میلیارد نفر، پرجمعیت‌ترین کشور جهان و هفتمین کشور بزرگ جهان از نظر مساحت است. این کشور که دارای مجموعه‌ای متنوع از فرهنگ، تاریخ و معماری باستانی الهام‌بخش است، زادگاه هفت عجایب منحصربه‌فرد دنیا محسوب می‌شود و هر سال گردشگران بسیاری از آن بازدید می‌کنند.
بر اساس گزارش‌های برنامه محیط زیست سازمان ملل متحد، هندوستان 4 درصد از منابع آب شیرین جهان را در اختیار دارد. این رقم برای هر نفر به‌طور سالانه بین 1700 تا 1900 متر مکعب سالانه است، اما در طول سال‌ها به دلیل کاهش منابع آبی تغییر کرده است.
در واقع رشد سریع جمعیت، یکی از عوامل کاهش شدید منابع آب در این کشور است، اما کاربردهای کشاورزی ناپایدار نیز بر منابع آب شیرین هند تأثیر می‌گذارد، همچنین تغییرات اقلیمی نیز بر منابع آبی هند مؤثر است و منجر به بارندگی‌های ناپایدار موسمی می‌شود.
از دیگر دلایل اصلی کمبود آب در هندوستان، اتکای بیش از حد به منابع آب زیرزمینی و ذخیره ناکارآمد بارندگی است. این کشور از مجموع بارندگی‌های سالانه، حدود 6 درصد از آن را ذخیره می‌کند که تنها کسری از درصد ذخیره‌سازی سایر کشورهای در حال توسعه است.
از آنجا که هند هنوز نتوانسته است از منابع آب تجدیدپذیر استفاده کند و وابستگی ناپایدار آب زیرزمینی خود را کاهش دهد، با کمبود آب روبه‌رو است. این کشور که یکی از مقاصد پربازدید در جهان به‌شمار می‌رود، این روزها با مشکل آلودگی آب نیز روبه‌رو است و با رشد سریع جمعیت، به‌سختی می‌تواند آب سالم و تمیز برای شهروندان خود را فراهم کند. مسئولان هند تلاش‌های زیادی را همچون پروژه اتصال رودخانه‌ها برای حل مشکل کمبود آب این کشور انجام داده‌اند.
پیوند رودخانه‌ها که هزینه آن 168 میلیارد دلار است، در میان دوستداران محیط زیست و بوم‌شناسان مورد مناقشه قرار گرفته است، زیرا هیچ وضوحی در مورد تأثیر آن بر انسان و اکوسیستم وجود ندارد. هند و سازمان‌های غیردولتی، برای رسیدگی به تنش آبی این کشور، تلاش‌های زیادی همچون برنامه‌های مدیریت آب‌های زیرزمینی، مدیریت فاضلاب، سازه‌های برداشت آب، پاک‌سازی رودخانه‌ها و سیستم‌های تأمین آب را آغاز کرده‌اند.
برنامه محیط زیست سازمان ملل متحد نیز پروژه کاهش خطر بلایای طبیعی بر پایه اکوسیستم را در هند به جریان انداخته است که بر حفاظت و احیای اکوسیستم تالاب‌ها و مدیریت آب این کشور تمرکز دارد و شامل پاک‌سازی رودخانه گنگ می‌شود که میلیون‌ها نفر از مردم و حیات وحش شمال کشور از آن تغذیه می‌کنند.