بزرگنمايي:

بازار آریا - دنیای اقتصاد : اگر قرار باشد خلاصه داستان پرسپولیس را در این فصل تعریف کنیم، احتمالا یکی از گویاترین عبارات می‌تواند این باشد: «خودت زجر بکش و هوادارانت را زجر بده!» پرده جدیدی از این داستان، روز دوشنبه در ورزشگاه نقش‌جهان اصفهان اکران شد؛ جایی که در بازی بزرگ هفته، پرسپولیس طبق معمول به آسانی گل خورد و با هزار مکافات گل زد، اما این برای تیمی که از دقیقه 39 با اخراج گئورگی گولسیانی 10 نفره شده بود، کفایت نکرد و سرخ‌پوشان در نهایت مسابقه را با شکست پشت سر گذاشتند.
کارت قرمزی که روند را به هم ریخت
پرسپولیس در بازی با نساجی عملکرد بسیار خوبی داشت و با وجود ایجاد انبوه موقعیت‌های گلزنی موفق به کسب امتیاز نشد. این تیم در ادامه سه امتیاز مهم را از ملوان گرفت و بعد هم بازی با سپاهان را عالی شروع کرد؛ طوری که گل خورده اتفاقی‌اش را جبران کرد و جسورانه در پی گل برتری بود. با این حال اخراج مستقیم گولسیانی که برخی آن را «سختگیرانه» می‌خوانند، این روند و ریتم را به هم ریخت. پرسپولیس حتی با وجود یک بازیکن کمتر هم در حال ارائه نمایش متعادلی بود، اما در نهایت اشتباه عجیب محمدحسین کنعانی‌زادگان و فرصت‌طلبی مهدی لیموچی کار این تیم را تمام کرد. جالب اینجاست که این چهارمین بازی پیاپی بود که سرخ‌پوشان برابر سپاهان 10 نفره می‌شدند. در سه مسابقه قبلی لئاندرو پریرا، شهاب زاهدی و امید عالیشاه از زمین اخراج شده بودند.
گوندوز، بدون مهار
آمار بازی سپاهان و پرسپولیس نشان می‌دهد طلایی‌پوشان در این مسابقه تنها 2 شوت داخل چارچوب داشتند که هر دو گل شد. به علاوه آنها فقط یک کرنر زدند که همان یکی هم به ثمر نشست؛ چه اینکه پرسپولیس مدت‌هاست روی ضربات کاشته و شروع مجدد مشکل دارد. در حقیقت سه رقیب اخیر پرسپولیس یعنی نساجی، ملوان و سپاهان در مجموع 8 ضربه داخل چارچوب داشتند که 4 تا از آنها گل شده است. در مقابل اما پرسپولیسی‌ها در همین 3 مسابقه 13 ضربه داخل چارچوب داشتند که فقط 3 تا از آنها به ثمر نشسته است. در نبرد بزرگ اصفهان، الکسیس گوندوز که اصلا هم دروازه‌بان بدی نیست، هیچ مهاری نداشت. این ساده گل خوردن پرسپولیس، به‌شدت علیه سرخ‌پوشان عمل کرده است.
به‌به؛ چه مهاجمانی!
از ابتدای فصل کارلوس گاریدو انواع و اقسام روش‌ها را پیاده کرده تا از بین علی علیپور، عیسی آل‌کثیر و لوکاس ژوآئو بهترین ترکیب ممکن را برای خط حمله پیدا کند. او ابتدا سراغ بازی با دو مهاجم رفت و ترکیب این نفرات را کنار هم آزمود، اما نتیجه نگرفت. پس از آن ایده بازی با تک مهاجم را پیاده کرد، اما اینجا هم هر کدام از فورواردها که به عنوان بازیکن هدف به میدان می‌رفتند، همه را ناامید می‌کردند. ژوآئو بازی بدون توپ خوبی دارد و در حفظ مالکیت تیم موثر است، اما در زدن ضربات آخر بسیار بد عمل می‌کند، مثل ضربه سر ناشیانه‌ای که در آخرین دقایق همین بازی با سپاهان به توپ زد و آن را به راحتی در اختیار پیام نیازمند گذاشت. عیسی آل‌کثیر خوب در موقعیت قرار می‌گیرد، اما اولا این فصل همه فرصت‌ها را به باد داده و بعد هم تحرکش در خط حمله کم است. علی علیپور هم بسیار دونده و پرتحرک است، اما به شکل وحشتناکی توپ از دست می‌دهد و ایده‌آل‌ترین موقعیت‌ها را در نطفه خفه می‌کند. برگزیدن یک نفر از بین اینها، جهنمی‌‎ترین ماموریت گاریدو است و البته هر کدام را انتخاب کند، در نتیجه نهایی توفیر چندانی نخواهد داشت؛ عذاب کشیدن برای گل زدن!