بزرگنمايي:

بازار آریا - این روزها نمایشگاهی از 40 اثر علیرضا اسپهبد هنرمند تاثیرگذار و فقید معاصر به کیوریتوری ماهور زهرایی در گالری سهراب برپاست و با استقبال قابل توجه علاقه مندان هم روبه‌رو شده است. در این روزها بسیاری از چهره های نام‌آشنا از این نمایشگاه بازدید کرده‌اند. فریدون آو گفت: نمایشگاهی که گالری سهراب برای علیرضا اسپهبد ترتیب داده، نمایشگاه مهمی است چون بار پژوهشی بالایی دارد و مخاطب را به فکر و جست‌وجو در دوره‌ای از تاریخ هنر معاصر ایران وامی‌دارد.
این روز‌ها تعداد هنرمندان و نمایشگاه‌هایی که برپا می‌شود بسیار زیاد است و ما نباید اجازه بدهیم که خیلی از نام‌ها فراموش شوند. من همواره در نمایشگاه‌های گروهی که برپا می‌کنم، تلاش می‌کنم آثار هنرمندانی را که دیگر در میان ما نیستند هم به نمایش بگذارم و اسپهبد یکی از این هنرمندان است.
جواد مجابی، شاعر و منتقد هنرهای تجسمی، هم گفت: علیرضا اسپهبد انسان بسیار صمیمی، باهوش، باسواد و آگاهی بود و در آثارش پلی میان ادبیات، نقاشی و گرافیک ‌زده است و زمانی که در مجله تماشا کار می‌کرد شانس این را داشت که با بسیاری از هنرمندان آن روزگار آشنا شود و آثار بسیار متعددی هم خلق کند. اگر به آثارش نگاه کنیم بیشترشان پس‌زمینه هندسی بسیار دقیقی دارند. خطوط راست گوشه و قائم که همدیگر را قطع می‌کنند. در آثار اسپهبد، پشت نرمش‌ها و ریزش‌ها و حرکت رنگ‌ها، حجم دقیق ریاضی و هندسی وجود دارد که بسیار محکم و استوار کمپوزسیون را نگه می‌دارد.
مجابی گفت: او باسواد و باهوش بود و خود را متعهد به این می‌دانست که بی‌اعتنا از انسان و رنج‌ها و دگردیسی او نگذرد.
مهرداد متین‌دفتری، عکاس سرشناس، هم درباره این نمایشگاه گفت: اسپهبد عموما شاگرد نمی‌پذیرفت و من شانس این را داشتم که طراحی را با او شروع کنم. البته یک دوره کوتاه‌مدت هفته‌ای یک بار پیش او می‌رفتم و در همین مدت کوتاه شانس این را داشتم که از دانش او بهره‌مند شوم. اسپهبد اطلاعات دقیقی درباره انواع چاپ دستی داشت و گرافیست و نقاش چیره‌دستی بود. او خیلی دوست داشت که من پس از طراحی دوره رنگ روغن را شروع کنم اما من بنا به کار و دغدغه‌هایم تمایل نداشتم که نقاشی رنگ روغن یاد بگیرم و دیگر کلاس‌ها را ادامه ندادم.
متین‌دفتری افزود: او هنرمند پر‌ایده و پرکاری بود و به نظرم نقاشی با قلم فلزی و مداد رنگی کار دشواری است و کمتر هنرمندی با این تکنیک‌ها نقاشی می‌کنند و به نظرم اسپهبد با خلق برخی از آثارش با این تکنیک‌ها، به ما یادآور می‌شود که نقاش چیره دستی است.
حسین ماهر، نقاش و مجسمه‌ساز، هم گفت: من هیچ وقت شاگرد اسپهبد نبودم اما همواره در گفت‌وگو‌هایم از او به‌عنوان یکی از استادان خوب خود یاد کرده‌ام. دوستی با او باعث شد تا جهان‌بینی و نگاهم را اصلاح کنم و این بسیار ارزشمند است.
به گفته این نقاش باسابقه، در آثار علیرضا اسپهبد خلوت خاصی به چشم می‌خورد و در شکل‌گیری آثارش رویکرد گرافیستی او مشهود و مهم است. او به مدد گرافیک برای فضا‌سازی آثارش بهره گرفته و در آثار او محور توجه روی سوژه است و با همین رویکرد است که می‌توان گفت همه عناصر در نقاشی‌های او تلاش می‌کنند تا سوژه اصلی دیده شود.
او افزود: اسپهبد نقاش بسیار چیره‌دستی بود که از چاپ و گرافیک به نفع نقاشی بهره برد. من همواره از او به عنوان یکی از نقاشانی یاد می‌کنم که هر بار به آثارش نگاه می‌کنم چیز جدیدی برای یاد دادن دارد و او همواره من را به یاد دیوید هاکنی می‌اندازد. در آثار او مثل اسپهبد، نگاه گرافیکی و بازیگوشی زیبایی‌شناسی مشهود است.
این نقاش گفت: به نظرم این نمایشگاه از رویداد‌های خوب این روز‌های ماست. من اصولا از نمایشگاه‌هایی که فرصت مرور آثار هنرمندان را فراهم می‌آورند لذت می‌برم. کیوریتور برای برپایی این جنس نمایشگاه‌ها دست به انتخاب جالبی می‌زند و فرصتی فراهم می‌کند تا مجموعه‌ای از آثار یک هنرمند را با رویکرد متفاوتی ببینیم. این گونه بهتر می‌توان به دنیای یک هنرمند نزدیک شد و مسیری را که او برای خلق آثار دوره‌های بعدی‌اش طی کرده نیز مرور کرد.
میترا ابراهیمی، نقاش و همسر علیرضا اسپهبد، گفت: من با اسپهبد هم دانشگاهی بودم و سال 1355 پس از پایان تحصیلاتم از دواج کردیم و برای ادامه تحصیل راهی لندن شدیم و نمایشگاهی که در گالری سهراب برپا شده، جز مجموعه آثاری است که در زمان تحصیل در لندن، خلق کرده.
او افزود: علیرضا اسپهبد در دوران دانشگاه نیز نقاش حرفه‌ای و جدی‌ای بود و در 24سالگی نمایشگاه کلاغ‌هایش را برپا کرد که بازتاب بسیار خوبی داشت. من و او در طول زندگی هنری‌مان بی‌شک از هم تاثیر گرفته‌ایم و بی‌شک تاثیرپذیری من از او بیشتر بوده است. برای اسپهبد نظر من خیلی مهم بود و هر زمان که نقاشی‌اش کامل می‌شد می‌خواست من اولین نفری باشم که نظرم را درباره کارش می‌دهم و با هم نقاشی‌اش را بررسی کنیم. او افزود: اسپهبد هنرمند پرکاری بود و همیشه مشغول طراحی کردن. او هنرمند بسیار دغدغه‌مندی بود و انسان موضوع اصلی کار‌های او بود. او بی‌اعتنا به مردم و جامعه‌اش نبود و این موضوعات همواره در آثار او نمود داشتند. همان‌گونه که همواره خودش می‌گفت آثارش غمگین و تفکربرانگیز محسوب می‌شوند.