بزرگنمايي:

بازار آریا - سفر سه روزه محمد شیاع السودانی، به انگلیس حاوی پیام‌های گوناگونی بود. این سفر در حالی انجام گرفت که لندن در وضعیت دشوار اقتصادی قرار گرفته است.
به اعتقاد برخی کارشناسان، سفر السودانی به لندن و دیدار با هیئت‌های اقتصادی این کشور می‌تواند بخشی از رکود موجود بر اقتصاد انگلیس را کاهش دهد.
بخش دیگر مذاکرات عراق و انگلیس به امضای توافقنامه‌های چند میلیارد پوندی امنیتی و دفاعی مربوط بود.
بیشتر بخوانید: اخبار روز خبربان
یکی از بندهای این توافقنامه‌ها بازسازی پایگاه هوایی «القیاره» عراق توسط انگلیسی‌ها است. این پایگاه را در سال 2020 ائتلاف بین‌المللی موسوم به ضد داعش به ارتش عراق تحویل داده بود اما براساس توافقنامه امضا شده میان کی‌یر استارمر، نخست وزیر انگلیس و محمد شیاع السودانی، نخست وزیر عراق، انگلیسی‌ها بار دیگر فعالیت‌های خود را در این پایگاه از سر خواهند گرفت.
بازسازی پایگاه هوایی «القیاره» بیش از 500 میلیون پوند هزینه برای لندن در پی خواهد داشت. این پایگاه هوایی در 58 کیلومتری جنوب شهر موصل واقع شده است.
به نظر می‌رسد شراکت عراق و انگلیس برای فعال‌سازی این پایگاه هوایی ذیل توافقی قرار می‌گیرد که در آن بر خروج نیروهای ائتلاف بین المللی از عراق تاکید شده بود. مقامات عراقی بارها تاکید کرده بودند پایان فعالیت‌های ائتلاف بین المللی در عراق،‌ آغاز روابط استراتژیک دفاعی و نظامی را با دیگر کشورها رقم خواهد زد.
در بخش دیگر توافقنامه منعقد شده میان استارمر و السودانی به پیمان دفاعی مشترک اشاره دارد. برخی منابع در رابطه با جزئیات این توافق ادعا دارند که بخشی از پیمان دفاعی مشترک میان انگلیس و عراق به دفاع و حمایت مشترک در برابر دشمن اشاره می‌کند، بر این اساس هر کشور یا عنصر متخاصمی که علیه عراق یا انگلیس حمله‌ای انجام دهد یا آغازگر جنگی باشد، طرف دیگر باید در دفاع از آن وارد شود. در صورتی که چنین پیمانی امضا شده باشد عراق و انگلیس در حقیقت دشمنان مشترکی برای خود تعریف خواهند کرد.
در بخش دیگر توافق جامع عراق و انگلیس، شرکت‌های انگلیسی موظف خواهند شد تا مین روبی در سراسر عراق را انجام دهند. در صورتی که مین روبی در استان بصره عملیاتی شود می‌تواند بر پیشرفت اتصال خط آهن شلمچه - بصره تاثیر مثبتی بگذارد. ارزش این توافقنامه نیز 300 میلیون پوند عنوان شده است.
همچنین یک شرکت انگلیسی مسئولیت اتصال شبکه برق عربستان سعودی به جنوب عراق به ارزش 1.2 میلیارد پوند را برعهده خواهد گرفت. علاوه بر این شرکت دیگری خطوط آهن جدیدی را به ارزش 82 میلیون پوند برای عراق احداث خواهد کرد.
جمعی از شرکت‌های انگلیسی نیز با تشکیل یک ائتلاف اقتصادی در پروژه‌های زیست محیطی عراق مانند بهبود کیفیت آب آشامیدنی و آبیاری مزارع کشاورزی به ارزش 5.3 میلیارد پوند، پروژه آب شیرین کن در بصره به ارزش 3.3 میلیارد پوند و بهبود کیفیت آب بغداد به ارزش 655 میلیون پوند سرمایه گذاری خواهند کرد.
علاوه بر موارد فوق، همزمان با سفر نخست وزیر عراق به لندن، شرکت BP یا بریتیش پترولیوم بر سر توسعه میادین نفتی کرکوک با هیئت اقتصادی عراق به توافق رسید.
این توافق نگرانی بسیاری را برای کردهای عراق به همراه داشت تا جایی که روابط اربیل و بغداد را در آستانه ورود به یک بحران قرار داد. در صورتی که پروژه توسعه میادین نفتی کرکوک توسط BP تحقق یابد تولید نفت کرکوک از حدود 400 هزار بشکه در روز به 800 هزار خواهد رسید.
پیش از امضای این قرارداد، حامیان دولت اقلیم کردستان عراق حملات رسانه‌ای را علیه وزیر دارایی دولت عراق سازماندهی کرده بودند. با سفر السودانی به لندن مشخص شد که دلیل حملات رسانه‌ای علیه وزیر دارایی عراق، روی میز بودن توافق میان دولت عراق و بریتیش پترولیوم است.
در سفر السودانی به لندن، برخی مناطق اقتصادی عراق از فهرست قرمز (پر خطر) شرکت‌های اقتصادی و سرمایه گذاری انگلیسی حذف شدند. عمده مناطق مزبور استان‌های سنی نشین چون، بخشی از استان الانبار، صلاح الدین و نینوا بود که در لیست مناطق پر خطر جهت سرمایه گذاری شرکت‌های انگلیسی بشمار می‌رفتند.
مناطقی از بغداد به جز شهرک صدر، استان‌های کربلا، نجف، واسط، میسان، بابل، دیوانیه و ذی قار در لیست زرد رنگ قرار گرفتند. مناطق اقلیم کردستان عراق در زمره مناطق زرد رنگ قرار دارند. مناطق مرزی جنوبی، غربی و شرقی عراق نیز همچنان در لیست پر خطر قرار دارند.
با استناد به این تقسیم‌بندی که توسط وزارت خارجه انگلیسی انجام گرفته است؛ عمده مناطق شیعه و کردنشین عراق از این پس شاهد نفوذ اقتصادی مضاعف انگلیسی‌ها خواهد بود.
محمد شیاع السودانی در حالی شب گذشته به سفر سه روزه خود به لندن پایان داد که به اعتقاد برخی رسانه‌های عراقی، کشورش ناجی حزب کارگر (حزب حاکم بر کابینه انگلیس) خواهد بود. در مقابل، برخی دیگر با اشاره به تلاش لندن برای عدم برقراری ثبات در عراق عمده قراردادهای امضا شده را صرفا توافقاتی بر روی کاغذ قلمداد می‌کنند که به احتمال فراوان به مرحله اجرا نخواهند رسید.