بازار آریا - آیا شأن ایرانیان از همسایگان خود پایین تر است؟ یا جان شان ارزان تر؟ تا کی قرار است مسوولان فقط به آمار کشته ها و مجروحان تصادفات بسنده کنند؟ آیا آنها وظیفه ای مهم تر از جسدشماری ندارند؟

آن طور که وبسایت خبری عصر ترکیه به نقل از اداره کل ایمنی ترافیک ترکیه گزارش کرده است، در سال 2024 میلادی، 2289 نفر بر اثر تصادفات رانندگی در ترکیه کشته شده اند. 
مقایسه آمار تلفات کشور همسایه با ایران، بسیار تکان دهنده است. قبل از این که به آمار تلفات رانندگی در ایران بپردازیم باید بگوییم که ایران و ترکیه، از نظر تعداد جمعیت و تعداد خودرو تقریباً مشابه همدیگر هستند.
تصادفی در ترکیه

بر اساس آخرین آمارها، در سال گذشته تعداد 20 هزار و 45 نفر در ایران بر اثر تصادفات رانندگی کشته شده اند. به عبارت دیگر، ایرانی ها نزدیک 9 برابر بیشتر از همسایگان ترک خود در تصادفات رانندگی می میرند!
برآوردها حاکی است که سالانه حدود 800 هزار تصادف در ایران و 623 هزار تصادف در ترکیه رخ می دهد. یعنی تعداد تصادفات در ایران، تنها 28 درصد بیشتر از ترکیه است ولی تعداد میر و میرها 775 درصد بالاتر است. پس باید به عاملی مهم تر از خطای انسانی را در علت یابی این آمار فاجعه بار جست و جو کرد و آن، "خودرو" است چرا که این، کیفیت خودرو است که بعد از تصادف ناشی از خطای انسان با نامناسب بودن جاده، سرنوشت سرنشینان را مشخص می کند.

از این رو 10 خودرویی که بیشترین فروش را در سال گذشته میلادی در ترکیه داشته اند، با 10 خودروی پرتیراژ ایران در 1402 مقایسه می کنیم.
ترکیه:
فیات اژه (Fiat Egea)
رنو کلیو (Renault Clio)
رنو مگان (Renault Megane)
تویوتا کرولا (Toyota Corolla)
فیات دوبلو (Fiat Doblo)
هیوندای i20 (Hyundai i20)
اوپل کورسا (Opel Corsa)
پژو 3008 (Peugeot 3008)
فورد تورنئو کوریر (Ford Tourneo Courier)
فیات فیورینو (Fiat Fiorino)

ایران:
سایپا کوییک
پژو پارس
پژو 207
سایپا ساینا
دنا
سورن
سایپا 151
شاهین
تارا
وانت نیسان
البته این آمار یک ساله است و بماند که در ایران، بیش از 5 میلیون پراید که لقب ارابه مرگ دارند، از قبل تردد می کنند و در ترکیه، علاوه بر این خودروهای پرتیراژ، بنر و بی ام و فولکس واگن و نظایر این ها و البته خودروی ملی و تمام برقی خود ترکیه به نام توگ.
توگ ؛ خودروی ملی ترکیه

آیا شأن ایرانیان از همسایگان خود پایین تر است؟ یا جان شان ارزان تر؟! آیا زمان آن نرسیده است که بهانه هایی چون حمایت از تولید داخلی، دغدغه اشتغال کارکنان صنعت خودرو، صرفه جویی ارزی، خودروسازی ایران را از ریل مرگبار کنونی درآورد؟ آیا زمان آن نرسیده که برای جلوگیری از کشتار جمعی در جاده ها و خیابان های ایران، واردات خودرو را با تعرفه غیرکاسبکارانه و معقول آزاد کرد تا کودکان کمتری یتیم شوند؟! تا کی قرار است فقط به آمار کشته ها و مجروحان تصادفات بسنده کنند؟ آیا مسوولان وظیفه ای مهم تر از جسدشماری ندارند؟