بزرگنمايي:

بازار آریا - ریچارد نفیو، معمار تحریم‌های آمریکا علیه ایران و سیاستمدار و محقق دانشگاه کلمبیا، که سابقا نیز مسئول میز ایران در شورای امنیت ملی بوده‌ است، در مقاله‌ای برای فارن افرز از الزام شکل گرفتن مذاکرات میان آمریکا و ایران نوشته است. نفیو نویسنده کتاب "هنر تحریم‌ها" است که در سال 2017 چاپ شد.
به گزارش خبرنگار گروه آنلاین روزنامه دنیای اقتصاد، او به واسطه اینکه از سال 2006 تا 2011، در دفتر امنیت بین‌المللی و منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای در وزارت امور خارجه، حضور داشته‌ است سالهای زیادی را صرف مطالعه پژوهش و واکاوی پرونده‌ی هسته‌ای ایران کرده است. 
نفیو در این یادداشت نوشته است طی دو دهه گذشته اقدام نظامی علیه برنامه هسته‌ای ایران به دلیل عدم اطمینان از دستیابی ایران به تسلیحات هسته‌ای و اتحاد بین‌المللی در فشار بر ایران از طریق تحریم‌ها، غیرعقلانی تلقی می‌شد.
با این حال، به نظر می‌رسد پیشرفت‌هایی در برنامه هسته‌ای ایران به دست آمده، اجماع بین‌المللی شکسته شده و ایران با موانع بازدارنده کمتری روبرو است. 
نفیو می‌نویسد همواره دیپلماسی بهترین راه‌حل است، اما لازم است ایالات متحده در حالی که برای اقدام نظامی احتمالی آماده می‌شود، بر سر میز مذاکره نهایی نیز حاضر شود.
از طرفی موفقیت حمله نظامی نامشخص است و همزمان ممکن است ایران را به توسعه سریع‌تر سلاح هسته‌ای ترغیب کند. علاوه بر این، عملیات نظامی پرهزینه است؛ به منابع مالی زیادی احتیاج دارد و در نهایت ممکن است موقعیت ایالات متحده، به ویژه اگر ایران در نهایت موفق به دستیابی به سلاح هسته‌ای شود را تضعیف کند.
نویسنده بدین ترتیب نتیجه می‌گیرد که هزینه‌ی گزاف حمله و شکست احتمالی، تلاش دیپلماتیک را ضروری ساخته است.
تلاش‌های دیپلماتیک گذشته، اگرچه در نهایت شکست خوردند اما توقف موقت برنامه هسته‌ای ایران و تحریم‌های بین‌المللی را برای طرفین به همراه داشت. برجام، اگرچه اینروزها به دلیل خروج ایالات متحده در حال فروپاشی است اما در روزگار خود نشان از پایبندی ایران به مذاکرات و توافقات داشت.
نفیو می‌نویسد طرح‌ریزی راه جدید برای دستیابی به توافق امکان‌پذیر است اما احتمالا مذاکرات پیچیده‌ای خواهد بود. مذاکراتی که بتواند موضوعاتی از جمله محدودیت‌های هسته‌ای، تحرکات منطقه‌ای، کاهش تحریم‌ها و تضمین‌های امنیتی را پوشش دهد.
با این حال، رسیدگی به پرونده هسته‌ای ایران نیازمند فوریت است. در حالی که حمله نظامی علیه برنامه هسته‌ای ایران دارای مزایای استراتژیکی چون تضعیف ایران و احتمالاً تغییر چشم‌انداز منطقه خواهد بود اما باید در نظر داشت که خطرات قابل توجهی به همراه دارد. از نگاه نفیو، گزینه نظامی فقط در صورت شکست دیپلماسی باید در نظر گرفته شود.
در حال حاضر ایالات متحده نمی‌تواند بر تصمیمات هسته‌ای ایران تاثیرگذار باشد و در عین حال گمانه‌زنی‌ها بر احتمال توسعه سلاح‌های هسته‌ای توسط ایران در حال افزایش است. بنابراین آمریکا بیش از هر زمان دیگری، حتی مهم‌تر از مذاکرات برجام، نیازمند ارزیابی مجدد استراتژی‌های خود است.