بزرگنمايي:

بازار آریا - مهر / استاد دانشگاه ملی سئول در کره جنوبی بر هم افزایی بین شبکه هوشمند برق، توسعه انرژی‌های تجدیدپذیر و کربن زدایی از اقتصاد تاکید کرد.
پروفسور هوانگ، استاد دانشگاه ملی سئول در کره جنوبی در پیامی به چهاردهمین نمایشگاه بین المللی انرژی‌های تجدیدپذیر و بهره وری برق ایران، زمینه‌های همکاری بین دو کشور در گذار انرژی و ملزومات دستیابی به ظرفیت 30 گیگاواتی نیروگاه‌های تجدیدپذیر در ایران برشمرد.
او با اشاره به اینکه ظرفیت نصب شده تولید برق در کره جنوبی هم اکنون نزدیک به 149 گیگاوات است، خاطرنشان کرد: انواع منابع تولید پراکنده از جمله تجدیدپذیرها در آن 38 گیگاوات از برق را تأمین می‌کنند و بقیه به نیروگاه‌های اتمی (26 گیگاوات) و حرارتی (85 گیگاوات) اختصاص دارد؛ همچنین با تلاش‌های صورت گرفته در صنعت برق آن کشور میانگین میزان خاموشی هر مشترک در سال در آن کشور به نزدیک 8 دقیقه در سال رسیده و تلفات خطوط انتقال و توزیع برق هم در محدوده 3.5 درصد محدود شده است.
وی با اشاره به پروژه‌های گذشته اجرا شده در کره جنوبی در حوزه شبکه هوشمند برق، بر هماهنگی نقش آفرینی نیروگاه‌های تجدیدپذیر، کنتورهای هوشمند، جایگاه‌های شارژ خودروهای برقی و سامانه‌های ذخیره سازی انرژی در شبکه برق تاکید کرد.
در بخش دیگری از این پیام آمده است، دولت کره جنوبی هدفگذاری برای کاهش 40 درصدی انتشار کربن تا سال 2030 و کربن زدایی کامل تا سال 2050 را در برنامه دارد که بر مبنای آن تاکنون نزدیک به 25 گیگاوات نیروگاه خورشیدی، 10 گیگاوات ساعت ظرفیت ذخیره سازی باتری و نزدیک به 600 هزار نقطه شارژ خودروی برقی در کره جنوبی احداث شده است، اما برای دستیابی به هدف 508 گیگاواتی تولید برق پاک همچنین حرکت 20 میلیون خودرو برقی در جاده‌ها تا سال 2050، کره جنوبی به شبکه برقی کاملاً هوشمند و دیجیتال نیاز دارد.
‌پروفسور هوانگ با اشاره به تأمین نزدیک 90 درصد انرژی ایران از سوخت‌های فسیلی، دستیابی به هدف 30 گیگاواتی تولید برق تجدیدپذیر در سال 2030 را مستلزم یک برنامه جامع در توسعه شبکه هوشمند برق، تأمین گسترده منابع مالی، ظرفیت سازی نیروی انسانی و توسعه مدل‌های کسب و کار جدید دانست که در این مسیر لازم است از فناوری‌های نوینی مانند هوش مصنوعی و تحلیل کلان داده‌ها در بخش‌های خانگی، صنعتی و اتوماسیون شبکه برق بهره گرفته شود.
در انتها برای شکل گیری یک همکاری بلند مدت، تعریف یک پروژه پایلوت و تشکیل کارگروهی متشکل از دولت، دانشگاه، مراکز تحقیقاتی و شرکت‌های صنعتی طرفین طی یک جدول زمانی مشخص پیشنهاد شده است.