بزرگنمايي:

بازار آریا - ایده‌‌‌ای در میان برخی از سرمایه‌گذاران و سهامداران ایرانی وجود دارد که بر مصنوعی‌بودن روندهای بازار سهام تاکید دارد. استدلال این گروه از افراد و کارشناسان این است که در بازاری طبیعی با ساختار حرفه‌‌‌ای که هم به اندازه کافی عمیق شده و هم به ابزارهای مختلف برای سبدگردانی، اهرم و... مجهز است، شور و حرارت بازار بالاست و هر لحظه ممکن است اتفاقی نو یا اطلاعاتی تازه فضای سهامداری را متاثر سازد.
به باور این دست از افراد، وقایعی نظیر پرش یکباره سهام انویدیا و تداوم آن در یک دوره زمانی یک‌ساله و سپس افول سهم این شرکت ظرف تنها یک‌روز، آن هم به میزان چند صد میلیارد دلار، نشانه بارزی برای زنده بودن محیط و بافت بازار سهام است؛ چیزی که در ایران کمتر نظیر دارد و حتی در موج‌‌‌های واقعی نیز از طریق انواع دستکاری‌‌‌های رگولاتوری یا کارگزاری، امکانی برای نوسان بیشتر و بروز دقیق‌‌‌تر اطلاعات و اتفاقات در بازار ایجاد نمی‌شود. با چنین تفسیر و تحلیلی عقیده برخی از منتقدان بازار سرمایه ایران این است که این بازار یک بخش مصنوعی بوده و به همین دلیل ارزش توجه ندارد؛ موضوعی که به نظر می‌رسد بن‌‌‌مایه ذهنی بسیاری از فعالان بورسی جدید یا سرمایه‌گذاران خرد است.
این دسته از افراد که در موج‌‌‌های قبلی بورس به دلیل عمق اندک بازار، عدم‌توسعه ابزارهای سرمایه‌گذاری و چالش آگاهی اقتصادی و مالی زیان‌‌‌های هنگفتی را متحمل شدند، عمدتا علاقه‌مند به ادامه سرمایه‌گذاری هستند، اما اعتماد سابق را به‌واسطه رفتار رگولاتور به بازار ندارند. بعد از وارد شدن شوک بزرگ به بورس که این بازار را به وضعیتی افسرده کشاند، اقداماتی نظیر نامه خوراک گاز و بستن دامنه نوسان بر بازار سبب شد تا این حوزه مهم از اقتصاد ایران با خمودی و به‌آهستگی به کار ادامه دهد.
پرسش کلیدی این است که در روزهایی که بالاخره بورس از سقف تاریخی خود عبور کرده و پشت سد 3میلیون واحدی شاخص کل مانده است، آیا می‌‌‌توان به آینده پررونق بورس دست‌‌‌کم تا پایان سال خوش‌بین بود. پرونده امروز «باشگاه اقتصاددانان» درصدد است تا با دیدن ابعاد مختلف بورس در ایران، چشم‌اندازی از آینده این بخش و روندهای حاکم ترسیم کند.