بزرگنمايي:

بازار آریا - دنیای اقتصاد -حمید ملازاده : در دو هفته گذشته، وضعیت آلودگی هوا در تهران به‌شدت به مرزهای خطرناک رسیده‌است. شاخص کیفیت هوا(AQI) به‌طور مکرر از حد مجاز «ناسالم» فراتر رفته، به‌ویژه در روزهایی که وضعیت جوی ایستای هوا وضعیت را بدتر کرده‌بود. در برخی روزها، مقدار AQI به بیش از 150 رسید‌که به‌معنای شرایط ناسالم برای افراد حساس بود. بدترین وضعیت در دو هفته آخر آذر ماه مشاهده شد، زمانی‌که سطح آلودگی به حدی رسید‌که با عنوان «بسیار ناسالم» یا «خطرناک» طبقه‌‌‌‌‌بندی و سلامت‌ میلیون‌ها نفر تهدید شد. این کاهش کیفیت هوا ارتباط مستقیمی با افزایش انتشار گازهای گلخانه‌ای، به‌ویژه از خودروهای قدیمی و سوخت‌های باکیفیت پایین مانند مازوت در نیروگاه‌ها و صنایع در ماه‌های زمستان دارد.
ترکیب این عوامل با پدیده وارونگی دما که باعث حبس آلاینده‌‌‌‌‌ها نزدیک به سطح زمین می‌شود، شرایطی را ایجاد‌کرده که هوای تهران به‌ویژه در فصول سرد سال‌تقریبا غیرقابل‌تنفس می‌شود. این وضعیت مزمن آلودگی هوا تاثیرات عمیقی نه‌تنها بر سلامت جسمی، بلکه بر سلامت روان افراد نیز دارد. قرارگرفتن طولانی‌‌‌‌‌مدت در معرض آلودگی هوا با افزایش اضطراب، افسردگی و افت عملکرد مغزی مرتبط است. تحقیقات نشان می‌دهد که آلاینده‌‌‌‌‌های هوا مانند ذرات معلق(PM2.5) می‌توانند به عمق ریه‌‌‌‌‌ها و خون نفوذ‌کرده و بر عملکرد مغز تاثیر گذاشته و باعث بروز اختلالات شناختی و مشکلات روانی شوند. آلودگی هوا یکی از بزرگترین چالش‌های زیست‌محیطی در قرن حاضر است که نه‌تنها اثرات منفی بر سلامت جسمی انسان‌ها دارد، بلکه تاثیرات عمیق و پیچیده‌‌‌‌‌ای بر روان و سلامت ذهنی آنها می‌گذارد. درحالی‌که بسیاری از مردم آلودگی هوا را به‌عنوان یک بحران جسمانی، همچون بیماری‌های تنفسی یا قلبی، می‌‌‌‌‌شناسند، کمتر به اثرات روانی و ذهنی آن توجه می‌شود، به‌ویژه در کلان‌‌‌‌‌شهرهایی مانند تهران که به‌‌‌‌‌طور مستمر در معرض آلودگی شدید هوا قرار دارند، تاثیرات روانی این پدیده به‌‌‌‌‌طور فزاینده‌ای نمایان‌‌‌‌‌تر شده‌است. در این نوشته به بررسی اثرات آلودگی هوا بر سلامت روانی افراد و چگونگی کاهش کیفیت زندگی آنها خواهیم پرداخت.
یکی از اولین و برجسته‌‌‌‌‌ترین اثرات روانی آلودگی هوا بر افراد، افزایش میزان اضطراب است. افراد در معرض آلودگی هوا احساس ناامنی و ترس از تهدیدات سلامتی را تجربه می‌کنند. این اضطراب می‌تواند در طولانی‌‌‌‌‌مدت به اضطراب مزمن تبدیل شود و بر تمام جنبه‌های زندگی فرد تاثیر بگذارد. برخی از افراد ممکن است نگران باشند که آلودگی هوا به‌‌‌‌‌طور مستقیم باعث ابتلا به بیماری‌های کشنده‌‌‌‌‌ای مانند سرطان ریه یا مشکلات قلبی شود. این نگرانی‌ها می‌تواند به اضطراب اجتماعی، احساس گناه یا حتی افسردگی منجر شود. پژوهش‌ها نشان‌داده‌اند که افراد در شهرهایی با آلودگی هوای شدید، بیشتر از کسانی که در مناطق با هوای پاک زندگی می‌کنند، احساس اضطراب و نگرانی دارند. این نگرانی‌ها می‌توانند با گذشت زمان به اختلالات اضطرابی مانند اختلال اضطراب فراگیر و حملات اضطراب اجتماعی منجر شوند، به‌ویژه در فصول سرد سال‌که به دلیل وارونگی دما و تجمع آلودگی‌‌‌‌‌ها، وضعیت آلودگی هوا تشدید می‌شود، این اضطراب‌‌‌‌‌ها در افراد ساکن در شهرهای آلوده افزایش می‌‌‌‌‌یابد.
یکی دیگر از تاثیرات روانی مهم آلودگی هوا، افزایش خطر ابتلا به افسردگی است. مطالعات متعدد نشان‌داده‌اند که قرارگرفتن در معرض آلودگی هوا، به‌ویژه در مدت زمان طولانی، می‌تواند تاثیرات منفی بر سیستم عصبی مرکزی و عملکرد مغز داشته‌باشد. آلودگی هوا با مواد شیمیایی مضر و ذرات معلق می‌تواند به مغز آسیب رسانده و موجب اختلال در انتقال پیام‌‌‌‌‌های عصبی شود. این آسیب‌ها می‌توانند به ایجاد احساس افسردگی، نارضایتی از زندگی و کاهش سطح انرژی در افراد منجر شوند. افراد مبتلا به افسردگی در مناطق آلوده بیشتر به علائم افسردگی مانند کاهش علاقه به فعالیت‌های روزمره، احساس غم و اندوه، ناتوانی در لذت بردن از زندگی و کاهش توانایی‌‌‌‌‌های اجتماعی دچار می‌شوند.
آلودگی هوا همچنین می‌تواند تاثیرات منفی بر کیفیت خواب افراد بگذارد. بسیاری از افراد در مناطق آلوده به‌ویژه در فصول سرد، مشکلات خواب دارند. آلودگی هوا می‌تواند به علت تحریک سیستم تنفسی و تولید آلاینده‌‌‌‌‌های مختلف، باعث اختلال در تنفس هنگام خواب شود. این اختلالات تنفسی می‌توانند منجر به بی‌‌‌‌‌خوابی، بیداری‌‌‌‌‌های شبانه و خستگی مفرط در روز شوند. مطالعات نشان‌داده‌اند که افرادی که در مناطقی با هوای آلوده زندگی می‌کنند، بیشتر از دیگران دچار مشکلات خواب مانند اختلالات تنفسی و خروپف هستند. این مشکلات خواب نه‌تنها بر کیفیت زندگی فرد تاثیر می‌گذارند، بلکه می‌توانند منجر به بروز مشکلات جسمی دیگر مانند بیماری‌های قلبی، فشار خون بالا و اختلالات گوارشی شوند.یکی از اثرات بلندمدت آلودگی هوا که کمتر مورد‌توجه قرارگرفته، تاثیرات آن بر عملکرد مغزی و کاهش توانایی‌‌‌‌‌های شناختی است. تحقیقات علمی نشان می‌دهند که ذرات معلق در هوا می‌توانند به‌‌‌‌‌راحتی وارد ریه‌‌‌‌‌ها و سپس به خون منتقل شوند. این ذرات در نهایت به مغز رسیده و بافت‌‌‌‌‌های عصبی را تحت‌تاثیر قرار می‌دهند. این آسیب‌ها می‌توانند باعث کاهش توانایی‌‌‌‌‌های شناختی، حافظه و تمرکز شوند. در برخی از مطالعات، نشان‌داده‌شده که زندگی در مناطق آلوده به مدت طولانی می‌تواند منجر به اختلالات شناختی مانند زوال عقل و بیماری‌های عصبی شود. این مشکلات می‌توانند به‌ویژه در سالمندان و افرادی که از قبل مشکلات شناختی دارند، تشدید شوند. آلودگی هوا به‌‌‌‌‌طور خاص به مناطقی که با افزایش آلودگی روبه‌رو هستند، فشار بیشتری وارد می‌آورد و می‌تواند آسیب‌های جدی به سلامت روان افراد وارد کند.
آلودگی هوا علاوه‌بر تاثیرات فردی، اثرات منفی بر روابط اجتماعی و کیفیت زندگی اجتماعی افراد نیز دارد. در مناطق آلوده، افراد به دلیل نگرانی‌های سلامتی و مشکلات روحی ناشی از آلودگی هوا، ممکن است تمایل کمتری به شرکت در فعالیت‌های اجتماعی داشته باشند. این امر می‌تواند به انزوای اجتماعی و کاهش ارتباطات انسانی منجر شود، به‌ویژه در فصول سرد، زمانی‌که آلودگی هوا به اوج خود می‌رسد، افراد بیشتر در خانه می‌‌‌‌‌مانند و از تعاملات اجتماعی آنها کاسته می‌شود که می‌تواند به کاهش کیفیت زندگی اجتماعی و اقتصادی افراد منجر شود. بسیاری از افراد به‌ویژه در مناطق شهری با آلودگی شدید، به‌دلیل کاهش کیفیت زندگی ممکن است به مشکلات اقتصادی مانند کاهش بهره‌‌‌‌‌وری شغلی و عدم‌توانایی در مشارکت موثر در فعالیت‌های اجتماعی دچار شوند.
برای کاهش اثرات روانی آلودگی هوا، ضروری است که اقدامات گسترده‌ای در سطح فردی و اجتماعی انجام شود. در سطح فردی، استفاده از ماسک‌‌‌‌‌های مناسب، ایجاد فضای سبز و سالم در خانه‌‌‌‌‌ها و فضاهای عمومی و کاهش استفاده از وسایل نقلیه شخصی می‌تواند به کاهش میزان آلودگی و اثرات آن کمک کند، همچنین اطمینان از وجود تهویه مناسب و استفاده از سیستم‌های تصفیه هوا در خانه‌‌‌‌‌ها و محیط‌های کاری می‌تواند از تاثیرات منفی آلودگی بر سلامت روان جلوگیری کند. در سطح اجتماعی، دولت‌ها و نهادهای مسوول باید به‌دنبال توسعه حمل‌ونقل عمومی، استفاده از سوخت‌های پاک و کاهش میزان آلودگی صنایع باشند. ایجاد فضای سبز و توسعه پارک‌‌‌‌‌ها و مناطق طبیعی در شهرها می‌تواند به‌عنوان راهکارهایی موثر برای کاهش استرس‌‌‌‌‌های روانی ناشی از آلودگی هوا درنظر گرفته شود.