بازار آریا - در اوایل سال 2009، فردی ناشناس به نام ساتوشی ناکاموتو به دلیل بحرانهای مالی ایجاد شده در جهان و انتقادهایی که نسبت به سیستم مالی سنتی و بانکی وجود داشت،
ارز جدیدی را ایجاد کرد که بیتکوین نام گرفت. بیتکوین به عنوان اولین
ارز دیجیتال بازار، فناوری بلاک
چین را به جهان معرفی کرد و از آن برای ایجاد یک سیستم مالی غیرمتمرکز، جهانی و مستقل بهره گرفت. در آن سالها، ایده و فناوری جذاب بیتکوین توجه برخی از توسعه‌‌‌دهندگان را نیز به خود جلب کرد که مقدمهای برای ساخت و عرضه رمزارزهای جدید به بازار شد.
در ابتدای مسیر، ارز‌‌‌های
دیجیتال کاربران زیادی نداشتند و تنها بیتکوین موفق شده بود تا اکثر توجهات را به خود جلب کند. به همین دلیل، توسعه‌‌‌دهندگان ابتدایی مسیر امن و مطمئن را انتخاب کرده و تلاش می‌‌‌کردند تا ایده اولیه بیتکوین را گسترش داده و این رمزارز را بهبود بخشند.
نیم کوین، اولین نتیجه‌‌‌ای بود که از این تلاش‌‌‌ها در سال 2011 به دست آمد. نیمکوین به عنوان اولین آلتکوین تاریخ ارز‌‌‌های دیجیتال، به عنوان یک سیستم نام دامنه غیرمتمرکز فعالیت می‌‌‌کرد و به دارندگان سایت‌‌‌ها این امکان را می‌‌‌داد تا آدرس سایت خود را بر بستری غیرمتمرکز ایجاد و ثبت کنند.
با عبور از روز جمعه و تولد 13سالگی این
ارز دیجیتال، بهانه‌‌‌ای برای فعالان بازار فراهم شد تا نگاهی به چگونگی شکل‌‌‌گیری این پروژه، نتیجه آن و همچنین شرایط بازار آلت‌کوین‌‌‌ها داشته باشند.
شکل‌‌‌گیری اولین آلتکوین بازار
در سال 2010 و تنها یک سال پس از راه‌‌‌اندازی بیتکوین، ایده‌‌‌ها برای گسترش استفاده از این رمزارز و فناوری بلاکچین مورد بحث بود. در این زمان، کاربران فعال در فروم بیتکوین تاک ایده‌‌‌ای به نام BitDNS را مطرح کردند که پیرامون ساخت یک سیستم نام‌‌‌گذاری غیرمتمرکز برای دامنه‌‌‌های اینترنتی بود.
دامنه‌‌‌های اینترنتی، همان آدرس سایت‌‌‌ها مانند Google.com هستند که دسترسی به وب‌سایت‌‌‌ها از طریق آنها انجام می‌‌‌شود.
BitDNS قرار بود تا جایگزینی برای سیستم نام دامنه‌‌‌های متمرکز
اینترنت باشد که تحت کنترل نهاد‌‌‌های متمرکز مانند آیکان قرار داشتند.
آیکان، شرکتی غیرانتفاعی است که وظیفه مدیریت و واگذاری نام‌‌‌های دامنه و آدرس‌‌‌های اینترنتی را برعهده دارد. با توجه به اینکه آیکان در کشور
آمریکا فعالیت دارد، دولت این کشور کنترل کاملی بر این شرکت دارد و هر زمان که بخواهد، می‌‌‌تواند مالکیت آدرس‌‌‌ها و نام‌‌‌های دامنه را تحت کنترل خود در‌آورد و حتی حذف کند.
طبیعی است که چنین مساله‌‌‌ای با مخالفت‌‌‌هایی همراه باشد و در این راستا، تلاش‌‌‌هایی برای ایجاد
استقلال و کاهش کنترل
آمریکا بر دامنه‌‌‌ها انجام شده است. ایده‌‌‌های اولیه BitDNS نیز پیرامون این موضوع شکل گرفت تا سرویسی برای مدیریت دامنه‌‌‌ها بر فضای غیرمتمرکز و غیرقابل کنترل بلاکچین ارائه شود.
لازم به ذکر است که علاوه بر استقبال جامعه طرفدار بیتکوین، ساتوشی ناکاموتو نیز از ایده راه‌‌‌اندازی این سرویس پشتیبانی و حمایت کرد.
راه‌‌‌اندازی نیمکوین
پس از شکل‌‌‌گیری ایده اولیه، توسعه‌‌‌دهنده‌‌‌ای با نام مستعار Vinced تصمیم گرفت تا این پروژه را عملی کند. در ادامه و در 18 آوریل 2011، اولین نسخه به نام نیمکوین منتشر شد. این پروژه در ابتدا نسخه‌‌‌ای از کد بیتکوین بود و بسیاری از ویژگی‌‌‌های فنی آن مانند محدودیت عرضه 21 میلیون کوینی را به ارث برده بود.
با این حال، نیمکوین به جای صرفا تمرکز بر انتقال پول، ذخیره‌‌‌سازی داده‌‌‌ها بر بستر بلاک
چین را امکان‌‌‌پذیر ساخته بود. به همین دلیل، نیمکوین علاوه بر داشتن عنوان نخستین آلتکوین بازار، از سوی برخی به‌‌‌عنوان ارائه‌‌‌دهنده نخستین توکن‌‌‌های غیرمثلی (NFT) نیز شناخته می‌‌‌شود.
پسوند دامنه‌‌‌های نیمکوین .bit نام داشت که کاربران به کمک آن می‌‌‌توانستند دامنه‌‌‌هایی را ثبت کنند که مستقل از ساختار سنتی
اینترنت و کنترل کشور‌‌‌ها بود.
برای مثال، اگر آدرس یک وب‌‌‌سایت freedom.bit ثبت می‌‌‌شد، دیگر هیچ دولت یا سازمانی نمی‌‌‌توانست به راحتی آن را حذف یا مسدود کند؛ زیرا اطلاعات مربوط به دامنه روی بلاکچین غیرمتمرکز نیمکوین ذخیره شده بود.
علاوه بر آدرس سایت‌‌‌ها، نیمکوین بستری برای پروژه‌‌‌های جدیدی مانند NameID را نیز فراهم کرد. این سیستم در سال 2013 توسعه یافت و به کاربران اجازه می‌‌‌داد هویت
دیجیتال غیرمتمرکز داشته باشند و بدون نیاز به ارائه اطلاعات شخصی خود به پلتفرم‌‌‌ها، از خدمات آنها استفاده کنند. این ایده‌‌‌ها در آینده الهام‌‌‌بخش پروژه‌‌‌هایی در حوزه هویت غیرمتمرکز و حتی مفاهیم توکن‌‌‌های غیرمثلی شدند.
رشد و افول نیمکوین
راه‌‌‌اندازی نیمکوین با استقبال قابل‌‌‌توجهی از سوی طرفداران ارز‌‌‌های
دیجیتال و فناوری بلاکچین مواجه شد. بسیاری از فعالان این حوزه، نیمکوین را نوآوری مهمی در عرصه غیرمتمرکزسازی
اینترنت و حتی آینده وب می‌‌‌دانستند. به همین دلیل در کنار سرمایه‌‌‌گذاری مالی، شمار زیادی از کاربران نیز از این شبکه برای ثبت دامنه‌‌‌های جدید استفاده کردند.
اما در حالی که توسعه‌‌‌دهندگان و طرفداران آزادی
اینترنت آن را به‌‌‌عنوان راهی برای مقابله با سانسور تبلیغ می‌‌‌کردند، همه‌‌‌چیز طبق برنامه پیش نرفت. یکی از مشکلات اساسی، عدم سادگی در استفاده بود و برای اینکه کاربری بتواند یک دامنه. bit را در مرورگر خود باز کند، نیاز به تنظیمات خاص یا افزونه‌‌‌های مرورگر داشت که مانعی جدی در راه پذیرش عمومی آن بود.
از طرف دیگر، هجوم ثبت‌‌‌کنندگان دامنه که با هدف کسب سود، نام‌‌‌های مختلف را ثبت کرده بودند باعث شد بسیاری از دامنه‌‌‌های مفید توسط افراد غیر فعال نگهداری شوند. بررسی‌‌‌ها در سال 2015 نشان داد که از بیش از 120 هزار دامنه ثبت‌‌‌شده، تنها حدود 28 دامنه فعال بودند.
با توجه به اینکه کاربرد اصلی
ارز دیجیتال نیمکوین پرداخت هزینه‌‌‌های مرتبط با دامنه‌‌‌ها بود، این
ارز دیجیتال نیز به مرور زمان جایگاه خود را در بازار از دست داد. با این وجود، نیم کوین هنوز یک سرویس فعال است و
ارز دیجیتال آن نیز حدود 15میلیون
دلار ارزش بازار دارد.
با وجود افول تدریجی نیمکوین، راه‌‌‌اندازی این پروژه همچنان یک اتفاق تاریخی در بازار ارز‌‌‌های
دیجیتال است و تلاش‌‌‌ها کاهش کنترل دولت‌‌‌ها و شرکت‌‌‌ها در فضای
اینترنت را نشان می‌‌‌دهد.
زمانی که نیمکوین در سال 2011 عرضه شد، تنها رقیب آن
بیت کوین بود. اما از آن زمان تاکنون، دنیای رمزارز‌‌‌ها دچار تحول عظیمی شده است و هزاران آلتکوین مختلف با اهداف و فناوری‌‌‌های متفاوت وارد بازار شدند. در حالی که در ابتدا آلت‌کوین‌‌‌ها به عنوان راهی برای آزمودن ویژگی‌‌‌های جدید بلاک
چین مطرح شدند، اما به تدریج نقش مهم‌‌‌تری در بازار ارز‌‌‌های
دیجیتال پیدا کردند و امروزه برخی مانند اتریوم از اهمیتی مشابه با بیتکوین برخوردار هستند.
در این میان، نقش پیشگامانه نیمکوین دیده می‌‌‌شود و آن را می‌‌‌توان اولین گام جسورانه در جهت ساخت و عرضه کاربرد‌‌‌های غیر مالی بلاک
چین دانست. از دامنه‌‌‌های غیرمتمرکز تا هویت‌‌‌های دیجیتال، نیمکوین پیشگامی بود که راه را برای آینده‌‌‌ای آزادتر، شفاف‌‌‌تر و غیرمتمرکزتر هموار کرد؛ پروژه‌‌‌ای که به‌‌‌دنبال آزادی
اینترنت و شکستن کنترل در سیستم دامنه‌‌‌ها بود، ولی در نهایت قربانی محدودیت‌‌‌های فنی، عدم پذیرش عمومی و رقابت با پروژه‌‌‌های پیشرفته‌‌‌تر شد.