بازار آریا - یک گورکن سوری که شهادت او در اولین دادگاه بین المللی درباره شکنجه در رژیم سابق سوریه، به محکومیت دو مقام دولت اسد کمک کرد، پس از افشای هویتش، به‌طور اختصاصی به گفت‌وگو با «میدل ایست‌آی» پرداخت. «دانیا عقاد»، نویسنده این گزارش می‌نویسد: «محمد عفیف نافیه» از سال2011 تا اوایل2018، زمانی که به همراه خانواده‌اش به
آلمان فرار کرد، مجبور به حفر گورهای دسته‌جمعی، به دستور مقامات دولت بشار اسد بود. او در دادگاهی در «کوبلنز»
آلمان علیه مقامات سوری متهم به جنایت علیه بشریت شهادت داد. وی همچنین اطلاعات خود را در اختیار کنگره ایالات‌متحده، در حاشیه مجمع عمومی سازمان ملل متحد و همچنین وزارت امور خارجه بریتانیا قرار داد..
به گزارش گروه آنلاین روزنامه دنیای اقتصاد؛ یک «گورکن» سوری که شهادتش به محکومیت دو مقام دولت اسد در اولین دادگاه بین‌المللی درباره شکنجه در سوریه دوران اسد کمک کرد، پس از افشای هویتش، به‌طور اختصاصی به گفت‌وگو با «میدل ایست‌آی» پرداخت.
او در این مصاحبه گفته است که طی مدت 7سال به این کار می‌پرداخته‌است.اجساد اغلب در کامیون‌های یخچال‌دار 16متری تحویل داده می‌شدند که می‌توانستند تا 400جسد را که نشانه‌های شکنجه روی آنها دیده می‌شد، همزمان حمل کنند.
او گفت: «تمام ابزارها و روش‌های شکنجه روی اعدام‌شدگان استفاده می‌شد. وقتی آنها را می‌دیدم، در ذهنم تصور می‌کردم که این فرد چقدر درد کشیده است تا به نقطه اعدام برسد، چقدر قبل از رسیدن به ما جان می‌داد. او قبل از رسیدن به آخرین مرگ، صدبار می‌مرد.» قبل از جنگ سوریه، نافیه در شهرداری استان دمشق به کار اشتغال داشت. او مسؤول ترتیب دادن مراسم تدفین بود؛ اما گفت که هرگز با اجساد در آن سمت سروکار نداشته و قبلا جسدی ندیده بوده است.
این وضعیت در یک روز در سال2011 تغییر کرد؛ زمانی که مأموران اطلاعاتی به دفتر او آمدند و او را مسؤول ثبت دفن اجسادی کردند که قرار بود برسند. نافیه گمان می‌کند که او به این دلیل انتخاب‌شده که همیشه به کارش متعهد بوده است. او گفت: «من هرگز مرخصی نگرفتم. هرگز دیر نکردم. حتی در روزهای مرخصی‌ام، می‌آمدم.»
بیش از 300 یا 400جسد وجود داشت
نافیه می‌گوید: «در چنین رژیم سرکوبگری نمی‌توانستم نه بگویم. کلمه «نه» ممنوع بود. حتی گفتن اینکه خسته‌ام هم ممنوع بود. گفتن اینکه بیمارم ممنوع بود. گفتن هر آنچه از این دست کاملا ممنوع بود. یک رژیم تمامیت‌خواه بود.» او می‌گوید اولین باری که کامیون‌های یخچال‌دار به «نجها»، اولین مکان گور دسته‌جمعی که در آن کار می‌کرد، رسیدند، آن چه را که می‌دید، باور نمی‌کرد..
نافیه گفت: «من شوکه شدم. چرا دارند وارد گورستان می‌شوند؟ آنها کامیون یخچال‌دار را باز کردند و این فاجعه‌ای بود که ذهنم نمی‌توانست آن را درک کند. تعداد زیاد اجساد قابل‌تصور نبود.بیش از 300 یا 400جسد وجود داشت.»
وظیفه نافیه مستندسازی دفن اجساد بود، از جمله ذکر اینکه از کدام شاخه امنیتی هستند و چند جسد در خاک دفن شده است. از هر گزارشی که او ارائه می‌داد، چهار نسخه تهیه می‌شد و یک نسخه به کاخ ریاست‌جمهوری، محل اقامت رسمی رئیس‌جمهور وقت، بشار اسد ارسال می‌شد.
نافیه گفت: «بشار اسد از اتفاقاتی که در شعب می‌افتاد، خبر داشت.» او در ادامه این روایت گفت وقتی «نجها» پر شد، دو افسر اطلاعاتی او را به قطعه زمینی بایر در «قُطیفه»، محل دیگری در حومه دمشق، بردند و از او پرسیدند که آیا فکر می‌کند آنجا گورستان خوبی خواهد بود؟
آنجا نسبت به نجها از مناطق مسکونی دورتر بود؛ دور از چشم‌های کنجکاو. نافیه همچنین گفت که یکی از افسران به او دستور داده بود تا تیمش را از نجها به قُطیفه بیاورد؛ آن افسر گفته بود «در قُطیفه، هفته‌ای یک یا دو کامیون یخچال‌دار می‌آوریم.»
سپس دوبار در هفته، دو کامیون می‌آمد. «چهار کامیون هم می‌آوریم.» اجساد از زندان صیدنایا، جایی که به گفته نافیه، مردم نیمه‌شب اعدام و سپس ساعت 3بامداد دفن می‌شدند و نیز از بیمارستان‌های مختلف در منطقه دمشق می‌آمدند. او ماهی یک‌بار اجازه داشت برای دیدن همسر و فرزندانش به
خانه برود.
کار به‌طور قابل توجهی روی او تأثیر گذاشته بود، وزن زیادی ازدست‌داده و گاهی ناگهان زیر گریه می‌زد. او گفت: «شب‌ها نمی‌توانستم بخوابم. جیغ می‌زدم. احساس می‌کردم افرادی که دفن کرده‌ام، مرا تماشا می‌کنند.»
نافیه در نهایت شروع به برنامه‌ریزی برای خروج از کشور کرد و به مأموران اطلاعاتی گفت که بیمار است. به یک مامور
پول داد تا از کارش خلاص شود و در سال2018 دوباره به او
پول داد؛ قبل از اینکه برای همیشه از سوریه خارج شود. او گفت: «می‌خواستم این کار را تمام کنم.» نافیه به همراه همسر و سه فرزندش در
آلمان اسکان داده شد و در سال2018 در اولین دادگاه بین‌المللی درباره شکنجه دولت سوریه که منجر به محکومیت دو مقام سوری شد، در دادگاه ملی کوبلنز شهادت داد.
مشروح گزارش را اینجا بخوانید.