بازار آریا - گروه دیپلماتیک – آفتاب نو: در حالی که بازارهای جهانی از
اروپا و
آمریکا گرفته تا
آسیا بیش از پیش تحت تاثیر تکانه‌های ژئوپلیتیکی قرار دارند، تازه‌ترین اقدام تلافی‌جویانه
چین برای اعمال تعرفه‌های 125 درصدی بر کالاهای آمریکایی نقطه عطف در یکی از پرالتهاب‌ترین فصل‌های جنگ تجاری
چین و
آمریکا به شمار می‌رود.
واقعیت این است که واکنش پکن تنها یک انتقام
اقتصادی صرف نیست بلکه تبلور رقابتی گسترده‌تر بر سر تغییر نظم جهانی و یافتن جایگزینی برای جهانی‌سازی تحت رهبری غرب است.
تغییر از موضع دفاعی به دکترین برخورد قاطع پاسخ تجاری
چین به تهدیدهای تجاری
ترامپ یک تفاوت عمده با تنش‌های تجاری پیشین
چین و
آمریکا داشت. اظهارات اخیر شی جین پینگ رئیس‌جمهور
چین مبنی بر اینکه «پکن هراسی از تقابل ندارد» و «خصومت با جهان فقط به انزوا می‌انجامد» همانقدر که پیامی آشکار برای واشنگتن بود، رهبران مردد اروپایی را نیز هدف قرار داد.
به اعتقاد ناظران، سخنان شی که در پس زمینه درخواست از رهبران اتحادیه
اروپا برای مقاومت در برابر قلدری
اقتصادی آمریکا ایراد شد، نشان‌دهنده تلاشی هماهنگ برای تغییر روایت و قرار دادن
چین به عنوان مدافع تکثرگرایی
اقتصادی جهانی در مقابل حمایت‌گرایی
آمریکا است.
وزارت دارایی
چین نیز با تکرار این موضع گفت که پکن بدون توجه به افزایش تعرفه‌های آتی آمریکا، وارد تشدید تنش بیشتر نخواهد شد. پیام ضمنی چنین اظهاراتی این است که هزینه یکجانبه‌گرایی
آمریکا اکنون بر دوش مصرف‌کنندگان آمریکایی، صنایع و سیاست داخلی
آمریکا خواهد بود.
ترغیب
اروپا به ایستادن در برابر
آمریکا لفاظی‌های
چین در قبال
اروپا در هفته‌های اخیر به طرز غیرمعمولی صریح و استراتژیک بوده است. درخواست مستقیم شی از پدرو سانچز نخست وزیر اسپانیا، فراتر از پروتکل‌های دیپلماتیک بود. شی در اقدامی حساب‌شده، اتحادیه
اروپا را به عنوان محور بالقوه سوم در نظم جهانی نوظهور معرفی کرد. پکن با ترغیب بروکسل به مقاومت در برابر یکجانبه‌گرایی
آمریکا و پذیرش خودمختاری استراتژیک، نه تنها دسترسی به بازار، بلکه یک جایگزین ژئوپلیتیکی را نیز به اتحادیه
اروپا پیشنهاد می‌دهد. البته پیشنهاد در زمانی مطرح می‌شود که سیاست‌گذاران اروپایی به طور فزاینده‌ای نگران ظرفیت تولید مازاد و سلطه صنعتی
چین هستند. نبردی بر سر روح جهانی‌سازی
آنچه به عنوان اختلاف تعرفه‌ای آغاز شده، به رویارویی بر سر معماری جدید جهانی‌سازی تبدیل شده است. دکترین تجاری
ترامپ صرفاً معامله‌گرایانه نیست؛ بلکه تجدیدنظرطلبانه است و هدف آن برچیدن سازوکارهایی است که دهه‌هاست زیربنای
تجارت جهانی بوده‌اند.
ترامپ با هدف قرار دادن جایگاه
چین به عنوان «کارخانه جهان»، به دنبال احیای برتری صنعتی
آمریکا است – هرچند از طریق ابزارهای اجباری و نه رقابتی.
چین نیز به نوبه خود، از چیزی فراتر از درآمدهای صادراتی دفاع می‌کند. این کشور از یک مدل توسعه دفاع می‌کند که نظم
اقتصادی لیبرال پس از سال 2008 را به چالش می‌کشد، مدلی که مبتنی بر سرمایه‌داری دولتی، اهرم زیرساختی و مشارکت با کشورهای جنوب جهانی است. هزینه‌های سنگین دو طرف هزینه‌ها برای هر دو طرف سنگین است. مصرف‌کنندگان آمریکایی با شوک‌های قیمتی در بخش‌های کلیدی، از الکترونیک گرفته تا انرژی، مواجه هستند. تولیدکنندگان چینی نیز با لغو سفارشات، اخراج‌ها و عدم اطمینان بازار دست و پنجه نرم می‌کنند. اعتماد سرمایه‌گذاران جهانی در حال فرسایش است و موسساتی مانند گلدمن ساکس پیش‌بینی‌های خود از رشد تولید ناخالص داخلی را کاهش داده‌اند. آنچه در پیش است در این مقطع، مسیر جنگ تجاری همچنان نامشخص است. با این حال، آنچه واضح است این است که دوران صبر استراتژیک
چین به پایان رسیده است. در عوض یک
چین تقابل‌جوتر اما سنجیده‌تر در حال ظهور است، چینی که عزم ملی‌گرایانه را با واقع‌گرایی
اقتصادی در هم آمیخته است. منبع: المیادین
منبع خبر: همشـهری
آخرین اخبار ورزشی را در جامعه ورزشی آفتاب نو بخوانید.
سریال «پایتخت»: سرگرمی ملی یا پروژه تخریب فرهنگی؟ صداوسیما؛ همراه یا مخالف پویش‌های ملی؟ تلفات جاده‌ای؛ ضرورت آموزش و رعایت قوانین برای حفظ جمعیت فعال مارمولک‌بازی ساسی؛ تهدیدی خاموش برای نسل جوان بحران سرقت در ایران: ناامیدی شهروندان از عملکرد قانون