بازار آریا - دکتر مهدی فیضی* وجود انگیزه‌های
اقتصادی در مذاکرات سیاسی انگیزه‌های بازیگران را برای پایبندی به مفاد تفاهم سیاسی بیشتر می‌کند. طبیعتا وجود چنین انگیزه‌هایی اساسا به معنای باج یا تخفیف دادن در یک بازی غیرهمکارانه نیست، بلکه می‌توان به شکلی از تفاهم در بازی برنده-برنده رسید که دست یافتن طرف مقابل به عایدی در این میان به معنای از دست دادن منافع ملی نباشد.
صنایع و بازارهای اولویت‌دار
ایران برای جذب
سرمایه خارجی، حوزه‌های انرژی، معدن و فلزات، صنایع غذایی، حملونقل و فناوری اطلاعات هستند. بازسازی میادین فرسوده (مانند آزادگان) یا توسعه میادین گازی مشترک (مثل پارس جنوبی)، ایجاد شبکه‌های انتقال فناوری با کشورهای پیشرو برای همکاری در صنایع خودروسازی (به‌خصوص برقی)، نیمه‌هادی‌ها، انرژی‌های تجدیدپذیر و سلامت
دیجیتال و همچنین سرمایه‌گذاری در
صنعت حملونقل ریلی و هوایی، توسعه بنادر چابهار، بندرعباس و مکران نمونه‌هایی از زمینه‌های جذاب برای سرمایه‌گذاری خارجی و همکاری‌های بین‌المللی هستند.
تبدیل شدن
ایران به هاب ترانزیتی بین آسیا،
اروپا و خلیج فارس نیز جایگاه ژئواکونومیک
ایران را تقویت و اهرمی برای مذاکرات سیاسی فراهم می‌کند. جذب سرمایه‌گذاری خارجی پروژه‌های زیرساختی مثلا در حوزه‌های
انرژی و حملونقل، نه تنها کشورهای غربی را به حفظ روابط پایدار با
ایران ترغیب می‌کند بلکه خود تا حد خوبی کمک می‌کند که امنیت کشور به دلیل وجود جذابیت‌های
اقتصادی حفظ شود. موفقیت این مدل، وابسته به تبدیل
اقتصاد به زبان مشترک در دیپلماسی است.
* اقتصاددان