چاپ

بازار آریا - البرز نظامی ملتی شادکام خواهد ‌بود که بیش از پیش مصرف کند؛ این مهم نیز محقق نمی‌شود، مگر آنکه آن ملت بتواند بیش از پیش تولید کند. لکن، برای تحقق این هدف، جذب سرمایه نقش کلیدی بازی می‌کند. صفحه امروز باشگاه اقتصاددانان به بررسی نقش کلیدی جذب سرمایه پرداخته است.
اگر از نظرگاه علم اقتصاد به جهان نگاه کنیم، به‌طور کلی، انسان‌ها به دنبال حداکثرسازی مطلوبیت خویش هستند؛ مطلوبیتی که می‌توان از آن با عنوان شادکامی نیز یاد کرد.اینکه انسان‌ها به دنبال شادکامی بیشتری باشند، آنچنان با عقل سلیم قابل فهم و درک است که دیگر نیازی به اثبات ندارد. از‌این‌روست که گزاره مذکور را می‌توان به عنوان آکسیوم یا همان پیش‌فرض پذیرفت. جریان اصلی علم اقتصاد داستان خود را از همین‌جا آغاز می‌کند. انسان همواره در حال تلاش برای حداکثرسازی مطلوبیت خود است.
او برای محقق کردن این مهم نیازمند مصرف است. هرچه کالا و خدمات بیشتری توسط انسان مصرف شود، به همان اندازه مطلوبیت یا شادکامی انسان افزایش پیدا می‌کند. درست به همین سبب است که مصرف‌گرایی در چارچوب علم اقتصاد نه امری مذموم که برعکس، امری مطلوب است. حال در همین‌جاست که مساله تولید اهمیت ویژه‌ای پیدا می‌کند، زیرا برای مصرف بیش از پیش لازم است که بیش از پیش تولید شود. تولید بیشتر موجب می‌شود که امکان مصرف بیشتر و در نهایت، مطلوبیت بیشتر ممکن شود.
درنتیجه، از دل همین دیدگاه است که تولید بیش از پیش شرط ضروری سعادت جامعه بشری محسوب می‌شود. حال با پذیرش این رهیافت مهم اقتصاد جریان اصلی، مساله جدیدی در برابر ما قرار می‌گیرد. اینکه تولید چگونه صورت می‌گیرد و چگونه می‌توان آن را افزایش داد؟ پیرو این پرسش است که ما در اقتصاد با تابع تولید کاب-داگلاس روبه‌رو می‌شویم؛ تابع تولیدی که به ما نشان می‌دهد برای تولید هر کالا و خدمتی ما نیازمند دو متغیر مهم، یعنی سرمایه و نیروی کار، و یک پارامتر سرنوشت‌ساز، یعنی سطح تکنولوژی، هستیم. از دل این تابع تولید یک خروجی مهم حاصل می‌شود. این خروجی مهم از این قرار است که دو نهاده سرمایه و نیروی کار، نهاده‌های جایگزین کامل همدیگر نیستند و برعکس، کم‌وبیش مکمل همدیگرند. به بیان دیگر، ما در امر تولید نمی‌توانیم کمبود یکی را به‌طور کامل توسط دیگری جبران کنیم. در نتیجه، حضور هر دو برای ما ضروری است. نکته جالب‌توجه این است که در کشورهای در‌حال‌توسعه‌ای همچون کشور ما، کمبود سرمایه بیش از کمبود نیروی کار به چشم می‌آید. در نتیجه، جذب سرمایه برای کشورهایی همچون کشور ما در امر ارتقای سطح تولید بسیار یاریگر خواهد بود.
در راستای همین مساله است که اقتصاددانان جریان اصلی بر جذب سرمایه از بیرون مرزهای کشور برای به راه انداختن موتور تولید تاکید می‌کنند. به دیگر سخن، به باور این اقتصاددانان، جذب سرمایه در کوتاه‌مدت موجب جهش تولید می‌شود؛ باوری که آزمون خود را در علم اقتصاد پس داده‌ است و ادعایی بی‌راه نیست.
در نتیجه، در این مقطع جذب سرمایه خارجی موجب رشد سطح تولید در کشور خواهد شد؛ امری که خود را در شاخص رشد اقتصادی نشان خواهد داد. حال با افزایش سطح تولید، امکان افزایش سطح مصرف نیز فراهم خواهد شد و در نتیجه، با افزایش سطح مصرف، سطح مطلوبیت شهروندان این کشور ارتقا پیدا خواهد کرد و در نهایت، جامعه ما خواهد توانست در مسیر شادکامی قرار گیرد و احساس سعادت کند. لکن، این جذب سرمایه به این سادگی صورت نخواهد گرفت؛ مگر به این شرط که ما بتوانیم تنش‌های سیاسی بین‌المللی موجود را مهار کنیم و نه‌تنها راه ورود سرمایه را باز بگذاریم، بلکه به سرمایه‌گذاران این اطمینان را دهیم که سرمایه آنها در این مرز‌و‌بوم سودده خواهد بود.