چاپ

بازار آریا - به گزارش می‌متالز، تیمور رحمانی؛ عضو هیات علمی دانشگاه تهران، در نشست تحلیلی ارزیابی آثار و نتایج سیاست‌های تثبیت اقتصادی در دوره 1401 و 1402 گفت: سیاست تثبیت در دو سال گفته شده تا حدودی موفق بوده و توانسته از تورم فزاینده جلوگیری کند.
عضو هیات علمی دانشگاه تهران با اشاره به اقدامات انجام‌شده در حوزه تثبیت طی دو سال گفته شده، بیان کرد: باید بررسی شود که آیا اقدامات در حوزه تثبیت موفق‌آمیز بوده یا خیر؟ آیا ما انتظار داشتیم که این اقدامات فراتر از آنچه رخ داده، اثرگذار باشد؟ آیا این انتظار منطقی بوده است؟
رحمانی تأکید کرد: باید از هر سیاستی، انتظار معقول و منطقی داشت و پرسید که سیاست پولی چقدر توان دارد؟ تا چه حد می‌تواند تأثیرگذار باشد؟
عضو هیات علمی دانشگاه تهران در ادامه اظهار کرد: در سیاست‌گذاری اقتصاد کلان، به‌ویژه در سیاست پولی، اصل موضوع اجرای یک سیاست است نه صرفا تصویب آن.
وی افزود: در اوایل دهه 1370 هنوز بحث درباره حدود اثرگذاری سیاست پولی در محافل علمی مطرح بود و مقالات متعددی در این‌باره نوشته شد؛ اما از زمانی که آثار نظریه انتظارات منطقی لوکاس ظاهر شد، سیاست پولی به‌عنوان ابزار مؤثر در تثبیت اقتصاد، همراه با برخی محدودیت‌ها، پذیرفته شد.
عضو هیات علمی دانشگاه تهران بیان کرد: سیاست تثبیت باید تورم را کنترل کند و اجازه ندهد که تورم از هدف تعیین‌شده فاصله زیادی بگیرد؛ همچنین رشد اقتصادی نباید بیش از حد مجاز دچار نوسان شود.
رحمانی گفت: سیاست پولی باید بتواند در صورت افت رشد اقتصادی، شرایط را به وضعیت مطلوب بازگرداند؛ بنابراین هدف اصلی سیاست پولی، به‌ویژه در چارچوب اقتصاد کلان، ایجاد ثبات و کنترل تورم در سطح قابل قبول است.
عضو هیات علمی دانشگاه تهران در ادامه بیان کرد: از دهه 1380 به بعد در ادبیات اقتصاد کلان تأکید شد که در صورت ناکارآمدی سیاست مالی، سیاست پولی نمی‌تواند به‌ تنهایی بار سیاست‌گذاری اقتصادی را به دوش بکشد.
وی با بیان اینکه در کوتاه‌مدت، سیاست پولی انقباضی ممکن است به کاهش تورم کمک کند، افزود: برای اثرگذاری بهتر سیاست تثبیت باید حدود و مرز‌های این سیاست روشن شود.
منبع: شبکه خبری اقتصاد و بانک ایران (ایبنا)