بازار آریا - البرز نظامی دنیای
اقتصاد : همان‌طور که از آدام اسمیت آموختیم، هرچه از روستا به شهر و از شهر به کلان‌شهر گذر کنیم، قرار است بر پیچیدگی‌‌‌های
اقتصاد افزوده شود. به بیان دیگر، در این گذار تعداد کالاها و خدمات تولیدی و
مصرفی در آن جامعه قرار است هم به لحاظ مقدار و هم به لحاظ تنوع افزایش معناداری پیدا کند؛ افزایشی که نه‌‌‌تنها موجب می‌شود سطح مطلوبیت زندگانی انسان‌‌‌ها ارتقا یابد؛ بلکه موجب می‌شود تا نیاز به نهادهای پیچیده‌‌‌تر افزایش یابد. درست با همین منطق است که گذار مذکور به هدف نظام‌‌‌های
اقتصادی بدل می‌شود و موفقیت در این مسیر را به‌عنوان یکی از دستاوردهای خود یاد می‌کنند. لکن، هر عملی هزینه‌‌‌های خاص خود را خواهد داشت.
این مهم‌ترین آموزه علم
اقتصاد است. به همین دلیل، بدیهی است که گسترش شهرنشینی نیز هزینه‌‌‌های خاص خود را داشته باشد. به‌عنوان مثال، شهرها به مصرف
انرژی بیشتری نیاز دارند؛ در نتیجه، آسیب‌‌‌های محیط‌‌‌زیستی بیشتری نیز برجا می‌‌‌گذارند؛ آسیب‌‌‌هایی که مهم‌ترین آنها همان آلودگی هواست، معضلی که در سال‌های اخیر گریبان بسیاری از شهرهای کشور ما را گرفته است.
حال به‌واسطه مسائلی این‌‌‌چنینی است که نیاز به بازتعریف توسعه شهرنشینی در قالب ادبیات توسعه شهری پایدار به وجود می‌‌‌آید؛ ادبیاتی که موضوع پرونده امروز «باشگاه اقتصاددانان» است.