بازار آریا - شکست سنگین
پرسپولیس برابر الهلال در لیگ نخبگان
آسیا از زوایای مختلف قابل تامل است؛ حتی از دیدگاه‌های غیر‌ورزشی. از نظر فنی هم می‌شود به موارد زیادی اشاره کرد که یکی از آنها، بررسی دوباره قضاوت‌هایی است که در مورد خوان کارلوس گاریدو، سرمربی پیشین
پرسپولیس صورت گرفت.
گاریدو شاید بهترین گزینه برای هدایت سرخ‌پوشان در ابتدای فصل به شمار نمی‌آمد، اما عملکردش در آن حدی هم که بعدها وانمود شد، فاجعه‌بار نبود. او شروع خوبی روی نیمکت
پرسپولیس داشت، اما رفته رفته مشکلاتی به وجود آمد که کار از دست در رفت. بخشی از این گرفتاری‌ها، انواع و اقسام انتقادهایی بود که از گاریدو صورت می‌گرفت و حالا گذر زمان نشان داده دست‌کم در برخی موارد حق با منتقدان نبوده است. بیایید سه مورد را با هم مرور کنیم.
اول؛ یاسین سلمانی
بی‌گمان گاریدو اشتباهات زیادی داشت، اما قطعا یکی از آنها بازی ندادن به یاسین سلمانی نبود. حالا دیگر همه فهمیده‌اند عیار بازیکنی که آن زمان به سکو چسبیده بود و از اسمش برای تخریب و تحقیر سرمربی استفاده می‌کردند، چیست. سلمانی شور و شوق بازی ندارد و خود کریم باقری هم در مسند سرمربی موقت، بعد از فقط دو بازی این مساله را فهمید. کارتال نیز در دو تجربه ابتدایی‌اش به عنوان سرمربی، ناچار شده به دلیل انبوه مصدومان از سلمانی در ترکیب اصلی استفاده کند، اما هر دو بار او را وسط راه تعویض کرده؛ دقیقه 60 مسابقه با فولاد و دقیقه 45 دیدار با الهلال، در حالی که سلمانی در مصاف تیم عربستانی نمایش فاجعه‌باری داشت.
دوم؛ تغییرات ترکیب
این یکی هم جزو جدی‌ترین انتقادات از کارلوس گاریدو بود، اینکه چرا این‌قدر ترکیب تیمش را عوض می‌کند. البته که اصل موضوع تا یک جایی قابل طرح بود، اما گذر زمان نشان داد مشکل بزرگ او برگزیدن بهترین ترکیب از بین معمولی‌ترین بازیکنان بوده است. به عنوان مثال در خط میانی که بیشترین تغییرات در دوره گاریدو اعمال شد، این مربی نهایت توانش را به کار بسته بود تا از بین نفرات نه چندان فوق‌العاده‌ای مثل میلاد سرلک، یاسین سلمانی، سعید مهری، سروش رفیعی، مسعود ریگی، محمد خدابنده‌لو و...، موثرترین ترکیب را پیدا کند و این واقعا کار سختی بود. بعدتر هم دیدیم کریم باقری در 4 بازی از 3 ترکیب متفاوت استفاده کرد و یقین بدانید این داستان در مورد اسماعیل کارتال، سرمربی فعلی سرخ‌پوشان هم تا مدتی ادامه خواهد داشت. اگر در هر پست بازیکنان باکیفیت در اختیار مربی باشد، قطعا او دیوانه نیست که مدام دست به آزمون و خطا بزند.
سوم؛ فرشاد احمدزاده
فرشاد احمدزاده هم مهره‌ای بود که گاریدو به خاطر زیاد بازی دادن به او خیلی مورد انتقاد قرار گرفت. خب البته آمار احمدزاده به عنوان یک وینگر با صفر گل و صفر پاس گل بسیار بد است، اما اینجا هم بحث بر سر این است که اغلب، گزینه بهتری برای حضور در زمین وجود نداشت. شاید اگر این مربی مهدی ترابی و علی قلی‌زاده را در اختیار داشت، اصلا به احمدزاده بازی نمی‌داد. با این حال وقتی امید عالیشاه یک خط در میان مصدوم است و گزینه‌های دیگر تیم هم کسانی مثل سلمانی و سعید صادقی هستند، همین احمدزاده بیشتر به کار می‌آید. دیدیم که حضور او در نیمه دوم بازی با الهلال چه تکاپوی خوبی به سمت راست
پرسپولیس داد و باعث آبروداری نسبی شد، همان‌طور که تحرک بالای احمدزاده در نیمه دوم دیدار با
تراکتور هم باعث حفظ آن برد حیثیتی با 10 بازیکن شد.