بزرگنمايي:

بازار آریا - دنیای اقتصاد : در طول دوره اول ریاست‌جمهوری ترامپ، اوکراین نگران بود که ترامپ ممکن است کنترل روسیه بر کریمه، شبه جزیره اوکراینی را که مسکو در اوایل سال2014 به زور تصرف کرد، به رسمیت بشناسد. ترامپ به‌عنوان نامزد ریاست‌جمهوری گفته بود که این موضوع را بررسی خواهد کرد؛ هرچند دولت اوباما و متحدان غربی آمریکا الحاق این منطقه استراتژیک به روسیه را رد کرده بودند. ترامپ حتی گفت: «تا جایی که من شنیده‌ام، مردم کریمه ترجیح می‌دهند با روسیه باشند.»
به نوشته روزنامه نیویورک‌تایمز، اما ترامپ هرگز به این وعده عمل نکرد و حتی علیه مسکو هم چند برابر موضع تند گرفت. در ژوئیه2018، مایک پمپئو، وزیر امور خارجه «بیانیه کریمه» را صادر کرد و متعهد شد که سیاست عدم به رسمیت شناختن، «تا زمان احیای تمامیت ارضی اوکراین» ادامه خواهد یافت. اکنون، در تلاش برای مذاکره در جهت پایان دادن به جنگ بین روسیه و اوکراین، ترامپ آماده است تا از آن بیانیه -و بیش از یک دهه سیاست آمریکا- عبور کند. مقامات آمریکایی و اروپایی اعلام کردند که پیشنهاد صلح جدیدی که دولت ترامپ روز چهارشنبه در لندن ارائه داد، شامل به‌رسمیت شناختن کریمه به‌عنوان بخشی از روسیه توسط ایالات متحده خواهد بود. دانیل فرید، دیپلمات سابق با تجربه گسترده در امور اوکراین و روسیه، این را بدترین عنصر پیشنهاد ترامپ خواند که به‌طور گسترده از چندین جهت به نفع مسکو خواهد شد. فرید گفت: «توقف جنگ در امتداد خطوط نبرد فعلی بدون درخواست از روسیه برای خروج از نوار وسیع شرق اوکراین که اکنون اشغال کرده، یک چیز بسیار بد است.»
او گفت که اذعان رسمی به ادعای روسیه نسبت به کریمه بسیار بدتر خواهد بود. فرید گفت: «کاملا منطقی است که این واقعیت را بپذیریم که بخش‌هایی از اوکراین برای مدت نامحدودی تحت اشغال غیرقانونی روسیه خواهد بود. اینکه رسما تغییر مرزها را با زور به رسمیت بشناسیم، چیز کاملا متفاوتی است.» این دیدگاه، تکرار اعلامیه پمپئو بود که «یک اصل اساسی بین‌المللی مشترک بین کشورهای دموکراتیک را تایید می‌کند: اینکه هیچ کشوری نمی‌تواند مرزهای کشور دیگری را با زور تغییر دهد.» مشخص نیست که ترامپ چقدر از چنین صحبت‌هایی از سوی پمپئو که به‌طور قابل توجهی نسبت به روسیه در مقایسه با رئیس‌جمهور سابق خود تندروتر بوده، استقبال کرده است. اما این دیدگاه به‌طور گسترده در واشنگتن، از جمله توسط جانشین نهایی پمپئو، مارکو روبیو، پذیرفته شده است. 
روبیو به‌عنوان سناتور، در اکتبر2022 از طرحی حمایت کرد که ایالات متحده را از به‌رسمیت شناختن ادعاهای روسیه بر هر بخشی از خاک اوکراین منع می‌کرد و هشدار می‌داد که انجام این کار «خطر ایجاد سابقه‌ای خطرناک برای تقلید سایر رژیم‌های اقتدارگرا، مانند حزب کمونیست چین را به همراه خواهد داشت.» روبیو و دیگران مدت‌هاست که نگران این هستند که اگر چین شاهد واگذاری کنترل اوکراین به روسیه توسط غرب باشد، احتمال بیشتری وجود دارد که تایوان را تصرف کند. ایده به‌رسمیت شناختن کریمه به‌عنوان بخشی از خاک روسیه برای اوکراین و مدافعان آن کاملا مردود است. روز چهارشنبه، ولودیمیر زلنسکی، رئیس‌جمهور اوکراین این احتمال را رد کرد و گفت که این امر قانون اساسی کشورش را نقض می‌کند: «چیزی برای صحبت کردن وجود ندارد. اینجا سرزمین ماست، سرزمین مردم اوکراین.» اما ترامپ بعدا ظاهرا بین به‌رسمیت شناختن کریمه به‌عنوان بخشی از خاک روسیه توسط اوکراین، جایی که افکار عمومی این اقدام را تقریبا غیرممکن می‌کند و توسط ایالات متحده تمایز قائل شد. ترامپ نوشت: «هیچ‌کس از زلنسکی نمی‌خواهد کریمه را به‌عنوان قلمرو روسیه به رسمیت بشناسد.»
برخی تحلیلگران معتقدند که زلنسکی و مقامات اروپایی، هر چقدر هم که با این موضع ایالات متحده مخالف باشند، اگر برای تایید آن تحت فشار قرار نگیرند، ممکن است بتوانند آن را تحمل کنند. در مقابل، از نظر برخی، موضع ترامپ، ممکن است صرفا واقعیت‌های موجود را تصدیق کند. یازده سال پیش، نیروهای روسی با تصرف کریمه و برگزاری همه‌پرسی در آنجا که به‌طور گسترده نامشروع خوانده شد، به انقلاب طرفدار غرب در کی‌یف پاسخ دادند و الحاق کریمه را تایید کردند. از آن زمان، مسکو تنها کنترل خود را تثبیت کرده، حضور نظامی خود را افزایش داده، ساکنان مخالف حکومت خود را بیرون رانده و حتی یک پل بزرگ ساخته است که کریمه را به سرزمین اصلی روسیه متصل می‌کند. تحلیلگران می‌گویند بازپس‌گیری این شبه‌جزیره برای اوکراین بسیار دشوار خواهد بود؛ به‌ویژه با توجه به اینکه این کشور پس از بیش از دوسال نبرد تمام‌عیار نتوانسته روسیه را از سرزمین‌های شرقی خود بیرون براند.
کریمه همچنین برای ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه از ارزش ویژه‌ای برخوردار است. شهر بندری سواستوپول که ناوگان دریای سیاه روسیه در آن مستقر است، یک دارایی استراتژیک مهم محسوب می‌شود و محل نبردهای حماسی در طول جنگ جهانی دوم و جنگ کریمه در اواسط قرن نوزدهم بوده است. درحالی‌که پوتین گفته است که تمام اوکراین متعلق به روسیه است، ممکن است به‌ویژه از کریمه که تا سال1954 صدها سال بخشی از امپراتوری روسیه بود، خشمگین باشد. 
نیکیتا خروشچف، رهبر اتحاد جماهیر شوروی، به‌عنوان هدیه‌ای برای سیصدمین سالگرد اتحاد روسیه با اوکراین، کنترل آن را به کی‌یف منتقل کرد. این یک حرکت عمدتا نمادین در زمانی بود که روسیه و اوکراین جمهوری‌های مشترکی در اتحاد جماهیر شوروی بودند که در سال1991 فروپاشید. ساموئل چاراپ، تحلیلگر و متخصص امور اوکراین در شرکت «رند» گفت که ترامپ سابقه‌ به رسمیت شناختن ادعاهای ارضیِ مدت‌ها مورد مناقشه را دارد. در سال 2019، او اشغال طولانی‌مدت بلندی‌های جولان سوریه توسط متحد نزدیک خود، اسرائیل را به رسمیت شناخت. 
در سال 2020، او مجددا از ادعای 45ساله مراکش برای حاکمیت بر صحرای غربی در ازای به رسمیت شناختن دیپلماتیک اسرائیل توسط مراکش حمایت کرد. اما چاراپ فایده‌ دادن چنین امتیازی به روسیه درباره کریمه را زیر سوال برد. او به سابقه اعلامیه ولز در ژوئیه1940 اشاره کرد که در آن سامنر ولز، وزیر امور خارجه موقت گفت ایالات متحده هرگز اشغال کشورهای بالتیک - لتونی، لیتوانی و استونی - توسط روسیه‌ شوروی در تابستان آن سال را به رسمیت نخواهد شناخت. (پمپئو در اعلامیه کریمه خود در سال2018 به این بیانیه استناد کرد.) چاراپ تصریح کرد: «این مانع از تنش‌زدایی یا حتی پایان مذاکره‌ای جنگ سرد نشد.» فراید هم با این نظر موافق بود و افزود که بسیاری در ایالات متحده و اروپا در ابتدا اعلامیه ولز را به‌عنوان «یک شوخی» به سخره گرفتند. اما او خاطرنشان کرد که کشورهای بالتیک سرانجام پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی دوباره آزاد شدند. او اضافه کرد: «البته بعدا معلوم شد که پیش‌بینی درستی بوده است.»
پوتین بس کن!
درحالی‌که هنوز هیاهوی پیشنهاد ترامپ که آن را شخصی خوانده، نخوابیده است، او برای نخستین‌بار موضع تندی علیه رئیس‌جمهوری روسیه گرفت. داستان از آنجا شروع شد که ابهامات درباره طرح صلح رئیس‌جمهوری اوکراین بالاتر رفته و همزمان روسیه یک حمله پهپادی مرگبار به کی‌یف انجام می‌دهد. پس از این حمله ترامپ به پوتین می‌گوید که کارزار بمباران خود را متوقف کند و با طرح صلح او کنار بیاید. ترامپ در شبکه‌های اجتماعی نوشت: «این کارها دیگر لازم نیست و زمان‌بندی خیلی بدی داشته است. ولادیمیر، بس کن! 5000سرباز در هفته می‌میرند. بیایید توافق صلح را به سرانجام برسانیم!»
حمله موشکی روسیه یک روز پس از آن صورت گرفت که دولت ترامپ تهدید کرد اگر اوکراین پیشنهاد صلح ایالات متحده را که به‌شدت به نفع روسیه است، نپذیرد، مذاکرات صلح را رها خواهد کرد. اظهارات ترامپ قابل توجه است؛ زیرا او تاکنون از انتقاد حتی ملایم از پوتین در نحوه مدیریت مذاکرات خودداری کرده است. در عوض، او بیشتر خشم خود را متوجه ولودیمیر زلنسکی، رئیس‌جمهور اوکراین کرده و او را «دیکتاتور» نامیده و مانع اصلی توافق صلح توصیف کرده است. درحالی‌که ترامپ به روشنی اعلام کرد که صبرش برای توافق دو طرف بر سر یک توافق صلح رو به پایان است، او همچنین تلاش کرد تا در صورت شکست مذاکرات، تقصیرها را به گردن دیگری بیندازد، نشانه‌ای که حکایت از آن دارد که او شاید بدبین‌تر از زمانی باشد که با اعتماد به نفس فراوان درباره استعداد خود به‌عنوان یک مذاکره‌کننده، دوباره ریاست‌جمهوری را به دست گرفت. جنگ روسیه و اوکراین که ترامپ قبلا گفته بود، می‌تواند آن را در «24 ساعت» حل کند، اکنون به گفته‌ خودش به مساله‌ای بسیار دشوار و پیچیده تبدیل شده است. 
ترامپ روز پنج‌شنبه در دیدار با نخست‌وزیر نروژ در دفتر بیضی‌شکل گفت: «این جنگ من نیست.این جنگ بایدن است.» ترامپ از ایجاد تمایز اخلاقی بین روسیه و اوکراین یا سرزنش پوتین برای تهاجمش خودداری کرد. او بارها از سرزنش پوتین خودداری کرده است. با این حال، او تکرار کرد که از حمله مرگبار شبانه روسیه به کی‌یف «راضی نیست». حمله در حالی رخ داد که دولت ترامپ از زلنسکی خواسته بود تا توافق صلحی را بپذیرد که اساسا تمام قلمرویی را که روسیه در جنگ به‌دست آورده است، به این کشور اعطا کند؛ درحالی‌که تضمین‌های امنیتی ضعیفی به اوکراین ارائه می‌دهد.