بزرگنمايي:

بازار آریا - اکونومیست سرمقاله این هفته خود را به وضعیت نظم نوین جهانی که دونالد ترامپ به دنبال آن است، اختصاص داده است.
به گزارش گروه آنلاین روزنامه دنیای اقتصاد ؛ اکونومیست سرمقاله این هفته خود را به وضعیت نظم نوین جهانی که دونالد ترامپ به دنبال آن است، اختصاص داده است. رئیس‌جمهور آمریکا معتقد است که می‌تواند منافع ملی را از طریق معاملات و چانه‌زنی به بهترین شکل تامین کند و از قلمرو، فناوری، مواد معدنی تا همه چیز در دسترس اوست.
اکونومیست همچنین می‌نویسد این منش مافیایی به نفع آمریکا نیست. جنگ‌ها در اوکراین، غزه و چین همگی محل آزمون رویکرد خودمحور ترامپ به دیپلماسی خواهند بود.
گسست نظم پس از 1945 شتاب گرفته است؛ این هفته در سازمان ملل متحد، آمریکا در کنار روسیه و کره شمالی علیه اوکراین و اروپا قرار گرفت. فردریش مرتس که احتمالاً صدراعظم جدید آلمان خواهد بود، هشدار داده است که تا ژوئن، ممکن است ناتو از بین برود.
با جهانی که در آن قدرت حرف اول را می‌زند فاصله‌ای نیست؛ جهانی که در آن قدرت‌های بزرگ معامله می‌کنند و کشورهای کوچک را تحت فشار قرار می‌دهند.
تیم ترامپ ادعا می‌کند که معامله‌گری‌اش صلح به ارمغان خواهد آورد و پس از 80 سال هزینه، آمریکا بالاخره از جایگاه ابرقدرتی خود سود خواهد برد.
به عقیده اکونومیست، این رویکرد، جهان را خطرناک‌تر و آمریکا را ضعیف‌تر و فقیرتر خواهد کرد.
رویکرد دون کورلئونه‌ وار آمریکا در اوکراین در حال اکران است. مقامات آمریکایی که ابتدا از اوکراین 500 میلیارد دلار مطالبه کرده بودند، به توافقی مبهم برای ایجاد یک صندوق مشترک دولتی به‌منظور توسعه مواد معدنی اوکراین رضایت دادند. درحالی‌که مشخص نیست که آیا آمریکا در ازای آن تضمین امنیتی ارائه خواهد داد، یا نه.
این نظام جدید سلسله‌مراتب تازه‌ای نیز دارد. آمریکا در جایگاه نخست قرار دارد. پس از آن کشورهایی قرار دارند که منابعی برای فروش، تهدیدهایی برای مطرح کردن و رهبرانی بدون دغدغه دموکراسی، جای گرفته‌اند. ولادیمیر پوتین می‌خواهد روسیه را به‌عنوان یک قدرت امپراتوری بزرگ احیا کند. محمد بن سلمان به دنبال خاورمیانه‌ای مدرن است. کمونیست متعهد و ناسیونالیستی به نام شی جین پینگ هم به دنبال جهانی آماده پذیرش ابرقدرتی چین است. در رده سوم، متحدان آمریکا قرار دارند که وابستگی و وفاداری‌شان به‌عنوان نقاط ضعف دیده می‌شود.
اکونومیست می‌نویسد اما ترامپ نمی‌داند که این نظم جدید به ضرر آمریکا تمام خواهد شد. طرفداران رویکرد معامله‌گری فرض می‌کنند که آمریکا می‌تواند با چانه‌زنی به خواسته‌هایش برسد. اما با رویکرد ترامپ در بهره گرفتن از اتحادی که طی دهه‌های گذشته شکل گرفته است، اهرم فشار آمریکا به‌سرعت از بین خواهد رفت. متحدان در اروپا و مناطق دیگر، با فکر اینکه به آنها خیانت شده است، برای تأمین امنیت به یکدیگر روی خواهند آورد. اگر هرج‌ومرج گسترش یابد،
آمریکا با تهدیدهای جدیدی روبه‌رو خواهد شد، در حالی که ابزارهای کمتری در اختیار دارد. اکونومیست آن را همچون یک مسابقه تسلیحات هسته‌ای در آسیا در سیستمی با اتحادهای ضعیف آمریکایی و کنترل تسلیحاتی ضعیف‌تر یا شکسته توصیف می‌کند.
در روزگار دشواری، دوستان، اعتبار و قوانین ارزشی بیش از هر سودی می‌ارزند. اگرچه ممکن است کنگره، بازارهای مالی یا رأی‌دهندگان بتوانند ترامپ را متقاعد کنند که عقب‌نشینی کند، اما جهان از هم‌اکنون برنامه‌ریزی برای رویارویی با عصر آشوب را آغاز کرده است.