بزرگنمايي:

بازار آریا - حامد وحیدی طی مقاله‌ای تاثیر فناوری‌هایی همچون هوش مصنوعی (AI)، سیستم‌های پردازش اطلاعات، و روباتیک و اتوماسیون را بر فرایند اشتغال زایی و بیکاری بررسی کرده است.
به گزارش گروه آنلاین روزنامه دنیای اقتصاد؛ بر اساس پیش‌بینی‌ها، دسترسی گسترده‌تر به دیجیتال می‌تواند میلیون‌ها شغل جدید ایجاد کند و در عین حال، برخی مشاغل را از بین ببرد. 
این پدیده به‌نوعی بزرگ‌ترین عامل تحول در نیروی کار محسوب می‌شود و نقشی کلیدی در تعیین چشم‌انداز آینده مشاغل دارد. 
در عین حال، روندهایی نظیر پیشرفت فناوری‌های هوش مصنوعی و سیستم‌های خودکار، همواره نقش دوگانه‌ای در ایجاد و کاهش فرصت‌های شغلی ایفا می‌کنند.
این تغییرات نه‌تنها به تحول در نقش‌های شغلی منجر می‌شود، بلکه روش‌های انجام کار و همکاری انسان‌ها و ماشین‌ها را نیز دگرگون می‌کند. 
در این میان، تعامل بین انسان، ماشین و الگوریتم‌ها، ضرورت بازآموزی و افزایش مهارت‌های شغلی را برجسته‌تر کرده است. 
گزارش «آینده مشاغل 2025» به‌طور جامع به بررسی این تحولات و تاثیرات آنها بر ایجاد و کاهش فرصت‌های شغلی در صنایع مختلف می‌پردازد و نقش روندهای کلیدی مانند دسترسی دیجیتال، تغییرات جمعیتی و گذار به اقتصاد سبز را در شکل‌دهی به بازار کار آینده تحلیل می‌کند.
این گزارش اطلاعات ارزشمندی درباره روندهای کلان، پویایی‌های اقتصادی و پیشرفت‌های فناوری ارائه می‌کند که به تعریف شرایط متحول‌شونده اشتغال کمک می‌کنند. 
سال 2025 با ترکیبی از تثبیت اقتصادی و تحولات بنیادین همراه است؛ اقتصاد جهانی از شوک‌های مخرب ناشی از همه‌گیری کرونا و دیگر بحران‌ها بهبود یافته و همزمان با تغییرات ساختاری مهمی روبه‌رو است که آینده کار را رقم خواهند زد.
یکی از نکات برجسته این گزارش، بررسی روندهای اقتصادی جهانی در قالبی گسترده‌تر است. با وجود پیش‌بینی نرخ رشد جهانی 2/3 درصد برای سال 2025، این ثبات با آسیب‌پذیری‌های مداوم همراه است. 
اگرچه تورم جهانی کاهش یافته و به حدود 5/3 درصد رسیده (که پایین‌تر از میانگین نرخ‌های تورم دو دهه اخیر است)، هزینه‌های زندگی همچنان فشار زیادی بر خانوارها وارد می‌کند و نابرابری‌های اجتماعی-اقتصادی را تشدید می‌کند.
این شرایط اقتصادی تاثیر مستقیمی بر بازارهای کار جهانی دارند. نرخ بیکاری 9/4درصدی جهانی که پایین‌ترین میزان از سال 1991 است، دستاورد مهمی به‌شمار می‌رود، اما در پس این آمار، نابرابری‌های عمیقی نهفته است.
به‌عنوان مثال، درحالی‌که کشورهای با درآمد متوسط از کاهش نرخ بیکاری برخوردار هستند، کشورهای با درآمد پایین با افزایش بیکاری روبه‌رو بوده‌اند که این امر نیاز به مداخلات هدفمند برای تضمین پیشرفت فراگیر در بازار کار را برجسته می‌کند.
بعد جنسیتی بیکاری نیز پیچیدگی‌های بازار کار جهانی را نشان می‌دهد. از زمان اوج‌گیری نرخ بیکاری ناشی از همه‌گیری در سال 2020، نرخ بیکاری مردان سریع‌تر از زنان کاهش یافته است، به‌ویژه در اقتصادهای با درآمد متوسط به پایین که در آنجا این شکاف به‌شدت محسوس است.
دولت‌ها برای مقابله با این چالش‌ها، محدودیت‌های تجاری و سرمایه‌گذاری بیشتری وضع کرده‌اند، یارانه‌ها را افزایش داده و سیاست‌های صنعتی خود را تعدیل کرده‌اند.
بر اساس گزارش سازمان تجارت جهانی، محدودیت‌های تجاری بین سال‌های 2020 تا 2024 دو برابر شده و ارزش محدودیت‌های وارداتی در سال 2024 به تقریباً 10 درصد از واردات جهانی رسیده است. 
این روند ممکن است در میان‌مدت رشد اقتصاد جهانی را تهدید کند، زیرا فرصت‌های نوآوری باز و انتقال فناوری، که در دوره‌های جهانی‌سازی عامل رشد اقتصاد بوده‌اند، کاهش می‌یابد.
درحالی‌که اتوماسیون و هوش مصنوعی در حال تغییر نقش‌های مبتنی بر دانش مانند طراحان گرافیک و منشی‌های حقوقی هستند، عوامل جمعیتی و کلان اقتصادی نیز نقش دارند. 
برای مثال، رشد حرفه‌های پرستاری نه‌تنها تحت تاثیر پیشرفت‌های فناوری، بلکه به دلیل افزایش جمعیت سالمند و کاهش جمعیت در سن کار است. 
آینده بازار کار جهانی در گرو این است که تا چه حد بتوانیم با استفاده از استراتژی‌های هوشمندانه و سرمایه‌گذاری در آموزش و نوآوری، از این تحولات بهره‌برداری کنیم.
منبع: تجارت فردا، شماره 578