بزرگنمايي:

بازار آریا - دنیای اقتصاد : همه کسانی که دوشنبه شب به تماشای سوپرکاپ ایتالیا در عربستان نشستند، از تماشای یک فوتبال جذاب و مهیج سیراب شدند و یک بار دیگر مشخص شد برخلاف لیگ داخلی ما، اهمیت دربی،‌ کیفیت فنی بازی‌های را تحت تاثیر قرار نمی‌دهد. اما احتمالا اگر بازی را از طریق صدا‌و‌سیما دنبال می‌کردید و طرفدار هر تیم دیگری به جز اینتر بودید، از تماشای این فوتبال ناب لذت نمی‌بردید؛ هرچند اینتری‌های زیادی هم بودند که علاوه بر عذاب کامبکی که خوردند، از گزارش جانبدارانه تلویزیون هم به ستوه آمدند!
یک سوال مهم
احتمالا خدا به همه فوتبال‌دوستان رحم کرده که مهدی طارمی تنها لژیونر سطح بالای فوتبال ایران است و تازه اوضاع چندان خوبی هم در اینتر ندارد وگرنه تعداد دشمنان فوتبال ما از این هم فراتر می‌رفت! مدتی است تلویزیون به سبک شبکه‌های خارجی، برخی بازی‌های فوتبال را با دو گزارشگر روی آنتن می‌برد و این موضوع با استقبال مخاطبان هم مواجه شده، اما تیم گزارش بازی دوشنبه شب میلان و اینتر تنها به تیم قرمز میدان فحاشی نکردند تا استراتژی حمایت از طارمی را تکمیل کنند! از دیر‌باز رسم بر این بوده که لژیونرهای ایرانی حاضر در تیم‌های خارجی و بازی‌های بزرگ، مورد حمایت گزارشگران داخلی قرار بگیرند، اما ‌ای کاش برای هر چیزی، حد وسطی وجود داشت و روایت یک ماجرای تصویری، تا این اندازه اگزجره به خورد مخاطب داده نمی‌شد. یک سوال مهم؛ اگر مثل کره و ژاپن مشتی لژیونر تاثیرگذار در تیم‌های بزرگ داشتیم و مثلا کاپیتان یک تیم بزرگ انگلیسی نماینده ما بود، آن وقت چه بلایی سر رقبا می‌آوردیم؟ خدا را شکر که هنوز مثل سعودی‌ها توانایی برگزاری چنین مسابقاتی را نداریم وگرنه احتمالا تمام دنیا باید برابرمان سر تعظیم فرود می‌آوردند!
چند سوال ساده
بله؛ مهدی طارمی ستاره اینتر برابر میلان بود و درخشش در چنین سطحی قطعا باعث ذوق‌زدگی طرفداران وی می‌شود، اما آیا واقعا لازم بود تا این اندازه در آنتن زنده غلو شود؟ اگر گل مهدی طارمی در سطح کلاس جهانی بود، پس گلی که کریستین پولیشیچ به ثمر رساند در کدام کلاس کاری جای می‌گیرد؟ دوستان هرچه تعبیر بلد بودند، برای قشنگ‌تر کردن گل طارمی به کار بردند؛ از جمله دست خدا! چرا؟ چون او برابر سرمربی گلزنی کرد که در ماه‌های آخر حضورش در پورتو وی را نیمکت‌نشین کرده بود! بگذریم از اینکه عدم تمدید قرارداد و ناآمادگی، دلیل بیرون نشستن مهاجم ایرانی در پورتو بود، اما حالا دست خدا متعلق به طارمی است یا سرجیو کونسیسائو که تیمش باخت دو گله را با پیروزی عوض کرد تا جام را بالای سر ببرد؟ گزارشگران بازی مدام تکرار می‌کردند «مهدی ما» باید به دلیل ثبت یک گل و یک پاس گل عنوان بهترین بازیکن زمین را به دست بیاورد در صورتی که در تیم مقابل تئو هرناندز همین دستاورد را داشت با این تفاوت که وی مدافع چپ است و نه مهاجم نوک. از تملق‌های دقایق پایانی برای اینکه «طارمی نباید پنالتی بزند تا خدای نکرده با خراب کردن آن، شب خوبش را نابود کند» نیز به سادگی نگذرید که تا ثانیه آخر منتج به گل سوم میلان ادامه داشت؛ یعنی دوستان درحال چیدن فهرست پنالتی‌زنان بودند غافل از اینکه اصلا بازی به آنجا کشیده نمی‌شود! با این تفاسیر، چرا نگران ریزش مخاطبانی هستید که احترامی برای آنها قائل نیستید؟