بزرگنمايي:

بازار آریا - مهدی نریمانی / مدیر ارشد اجرایی و دکترای مدیریت دانشگاه تهران بحران‌های بخش داروسازی ایران چگونه به منابع انسانی این صنعت ضربه زده است؟ داروسازی، یکی از حیاتی‌‌‌ترین بخش‌‌‌های اقتصادی کشور، امروز با چالش‌‌‌هایی روبه‌روست که آثار آن فراتر از تولید دارو رفته و به منابع انسانی این صنعت رسیده است. از مشکلات زیرساختی گرفته تا کمبود نقدینگی، هر بحران به نوبه خود نیروهای انسانی را در معرض فرسایش جسمی و روانی قرار داده است. سیاهه‌‌‌ای از این موارد به این شرح است:
1. نقدینگی و تاخیر در پرداخت‌‌‌ها: بحران مالی یکی از مهم‌ترین موانع صنعت دارو است. نبود سرمایه کافی برای تامین مواد اولیه یا پرداخت به‌‌‌موقع دستمزدها، کارکنان را با اضطراب و ناامنی شغلی روبه‌رو کرده است. این وضعیت، بهره‌‌‌وری نیروی کار را کاهش داده و ترک شغل را افزایش داده است. چاره این وضعیت اما در برنامه‌‌‌های حمایتی و تدوین سیاست‌‌‌های شفاف است. شرکت‌ها می‌توانند از طریق ارائه وام‌‌‌های داخلی یا مشوق‌‌‌های مالی کوتاه‌‌‌مدت از کارکنان خود حمایت کنند. ضمن اینکه اطلاع‌‌‌رسانی شفاف درباره وضعیت مالی سازمان می‌تواند از بی‌‌‌اعتمادی کارکنان بکاهد.
2. تجهیزات فرسوده و فشار بر کارکنان: تجهیزات قدیمی و عدم‌نوسازی خطوط تولید، شرایط کاری سختی را برای کارکنان ایجاد کرده است. کار با ابزارهای ناکارآمد نه تنها بهره‌‌‌وری را کاهش می‌دهد، بلکه به فرسودگی جسمی و روانی کارکنان منجر می‌شود. برای عبور از این وضعیت نیز سرمایه‌گذاری در آموزش و بهبود شرایط کاری دو اولویت جدی باید باشد. کارکنان با یادگیری مهارت‌‌‌های جدید می‌توانند کارآیی خود را حتی در شرایط دشوار حفظ کنند ضمن اینکه بازطراحی شیفت‌‌‌های کاری و کاهش بار کاری می‌تواند از خستگی کارکنان بکاهد.
3. نیروی انسانی: یکی از مشکلات جدی، کمبود نیروهای ماهر در حوزه‌‌‌های حساس مانند تحقیق و توسعه و تولید است. مهاجرت نخبگان و نبود برنامه‌‌‌های توسعه‌‌‌ای داخلی، این بحران را تشدید کرده است. توجه ویژه به همکاری با مراکز آموزشی در کنار برنامه‌‌‌های تشویقی در این راستا ضروری است. شرکت‌ها می‌توانند با دانشگاه‌‌‌ها برای تربیت نیروهای متخصص همکاری کنند. همچنین ارائه مزایای رقابتی مانند مسکن یا فرصت‌‌‌های پیشرفت می‌تواند نخبگان را برای ماندن در کشور ترغیب کند.
4.ضعف مدیریتی و نبود رهبری کارآمد: مدیریت ناکارآمد یکی دیگر از چالش‌‌‌های صنعت است که کارکنان را دچار سردرگمی و بی‌‌‌انگیزگی کرده است. نبود چشم‌‌‌انداز روشن و تصمیم‌گیری‌‌‌های غیرحرفه‌‌‌ای باعث کاهش بهره‌‌‌وری و نارضایتی نیروی کار شده است. در این باره آموزش مدیران و بازخوردگیری منظم از محیط ضرورت دارد. سرمایه‌گذاری در برنامه‌‌‌های توسعه رهبری می‌تواند کیفیت تصمیم‌گیری‌‌‌ها را بهبود بخشد. در عین حال ارزیابی عملکرد مدیران و ارائه بازخورد، ضعف‌‌‌های مدیریتی را کاهش می‌دهد.
داروسازی ایران در آستانه یک تحول قرار دارد. بحران‌هایی که امروز منابع انسانی این صنعت را تحت فشار قرار داده‌‌‌اند، می‌توانند با مدیریت صحیح و سرمایه‌گذاری هدفمند به فرصت‌‌‌هایی برای رشد و توسعه تبدیل شوند. منابع انسانی، قلب تپنده هر سازمان، با ایفای نقش استراتژیک خود می‌تواند آینده‌‌‌ای روشن‌‌‌تر برای صنعت داروسازی رقم بزند.