بازار آریا -

به گزارش تابناک به نقل از شفانیوشفانیوز، همین چند روز پیش بود که رسانه‌ها اعلام کردند که در حادثه‌ای تلخ، سه برادر جوان در تهرانپارس با مصرف قرص اقدام به خودکشی کردند که در این حادثه دو نفر جان باختند و یک نفر زنده ماند. این اتفاق در شرایطی رخ می‌دهد که طی یکسال گذشته آمار خودکشی در میان اقشار مختلف جامعه و نوجوانان افزایش داشته.
به گزارش شفا آنلاین: روز 19 شهریور امسال، سردار سعید منتظرالمهدی معاون فرهنگی و اجتماعی فراجا در یادداشتی که به مناسبت «روز جهانی پیشگیری از خودکشی» به نگارش درآورد به یک نکته اشاره کرد که «در میان افرادی که مبادرت به خودکشی کرده‌اند افرادی را نیز می‌توان نشان کرد که بدون آنکه دوره‌های مزمن افسردگی را تجربه کرده باشند مبادرت به خودکشی کرده‌اند. آنچه این افراد را به سوی خودکشی سوق داده است «فقدان تاب آوری در برابر ناکامی» بوده است. حاصل این اقدام تباه کننده در کشور ما جانباختن سالانه بیش از 4000 نفر و آسیب دیدن شدید 10 تا 20 برابر این تعداد است». سال گذشته نیز یکی از رسانه‌ها اعلام کرد به طور متوسط از هر 100 هزار ایرانی، 125 نفر اقدام به خودکشی می‌کنند. آمار‌های رسمی در ایران نشان می‌دهد میزان خودکشی در ایران طی یک دهه گذشته، بیش از 40درصد رشد کرده و از حدود 3 هزار 500 مورد در سال، به بیش از 5 هزار مورد افزایش یافته است.
آنومی خودکشی در شرایط ایران.
اما دلیل این اتفاق سیاه در جامعه چیست؟ چرا در یک لحظه سه جوان تصمیم می‌گیرند که اقدام به خودکشی کنند؟ اردشیر گراوند، جامعه شناس در گفت‌و‌گو با «آرمان امروز» در پاسخ به این سوال می‌گوید: «خودکشی همواره در سه حالت رخ می‌دهد: خودخواهانه، دیگرخواهانه و آنومی. در خودکشی خودخواهانه که «مرگ خودخواسته» هم به آن می‌گویند، فرد برای مشکلات شخصی و ناملایمات درونی می‌خواهد خود را بکشد. خودکشی دیگرخواهانه، به خودکشی اتلاق می‌شود که فردا برای ملتی، فرد یا معشوق و… دست به اقدام خودکشی می‌زند. آمانومی، اما به شاخص‌های اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و… باز می‌گردد که این شاخص‌ها در یک جامعه‌ای آنقدر برای فرد گرفتاری و مشکلات ایجاد می‌کند که فرد از راه مشروع، نمی‌تواند مسیر عبور و زندگی سالمی را تشخیص بدهد و در این شرایط آدم‌ها دست به خود تخریبی می‌زنند و در نهایت افسرده یا معتاد می‌شوند. وقتی فرد افسرده شد، یا به مواد مخدر رو می‌آورد، یا به انزوا کشیده می‌شود و در مرحله آخر، خودکشی می‌کند. وی در ادامه گفته‌هایش می‌افزاید: در این شرایط سوال اینجاست که چطور سه نفر به صورت همزمان دست به خودکشی می‌زنند؟ برکسی پوشیده نیست که یکی از خطرات بزرگ خودکشی، امر سرایت آن است. زمانی که معضلات اجتماعی مشترک می‌شود، یک فرد منتظر افدام کسی برای خودکشی می‌ماند، و زمانی که یک فرد اقدام به خودکشی کرد، انگار یک گریزگاه مورد توافق بازگشایی می‌شود!. به این دلیل است که کارشناسان باور دارند که وقتی یک فردی در خانواده خودکشی می‌کند، سریع افراد دیگر خانواده باید نزد مشاوره و روانشناس بروند، چون آنها نیز در معرض خطر هستند. ما به‌طور میانگین حدود 4-5 هزار خودکشی موفق در سال داریم که شاید دو تا سه برابر این آمار خودکشی‌های غیر موفق باشد، یعنی به اندازه جمعیت یک شهر!. همچنین چندین برابر این آمار، ما معتاد و فرد افسرده داریم. به نظر من شرایط خودکشی در ایران به نظام اجتماعی و شرایط اقتصادی و اجتماعی بازمی‌گردد و این سیاه نمایی نیست، بلکه زنگ خطری برای مسئولان است که موضوع افسردگی و نشاط و زندگی آبرومندانه و رفاه مردم را در برابر «آنومی» خودکشی جدی بگیرند.»
انتهای خط برای افراد شریف
این جامعه شناس در با اشاره به این موضوع زمانی که جامعه به شرایطی می‌رسد که موضوعات سیاسی خود را در مسائل اقتصادی نشان می‌دهد، و نظام اقتصادی خود را در ساحت اجتماعی بروز می‌دهند، این نشان از منشاء گرفتاری‌های ما در وضعیت سیاسی است که بر حوزه اقتصاد اثر می‌گذارد، می‌گوید: «موضوعات اقتصادی اثر خود را در فرد و خانواده می‌گذارد و سپس به جامعه تسری پیدا می‌کند و ان زمان می‌گویم که جامعه درگیر مسائل اجتماعی است، در شرایطی که دو حوزه سیاسی و اقتصادی، مشکلات اجتماعی را رقم زده است. مسائل اجتماعی که هر روز یکی از آنها در مطبوعات و فضای مجازی وایرال می‌شود و یک روز خود را در قالب کودکان کار نشان می‌دهد، یک روز خودکشی، یک روز اعتیاد و طلاق و… همه این معضلات و آسیب‌های اجتماعی همه از یک مجرا و کانال هستند. خودکشی در سطح فردی، مهاجرت در نظام اجتماعی، طلاق در خانواده و… یعنی انتهای خط که دیگر نمی‌توان کاری انجام داد. زمانی که «آخر» را بررسی می‌کنیم، به انتخاب افراد بستگی ندارد. یعنی فرد همه راه‌های شریف زندگی کردن را طی کرده و تمایلی ندارد به امر خلاف گرایش پیدا کرده، و به این نتیجه رسیده که خودکشی کند، مهاجرت کند یا طلاق بگیرد. یعنی به انتهای خط رسیده، در حالی که یک راه میانبر می‌جود دارد و آن راه خلاف است. برخی می‌گویند که افراد ناتوان دست به خودکشی می‌زند، اما پایان‌نامه من در رابطه با خودکشی بود و وقتی با افرادی که دست به خودکشی زده بودند، صحبت می‌کردم، آنها شریف‌ترین و آبرومندترین افراد جامعه بودند، چون حاضر نبودند که برای رفع مشکلاتشان به راه خلاف قانون گرایش پیدا کنند. تا زمانی که حاکمان، حکومت و دولت ما، شیوه دیگری از حکمرانی را نشان ندهند، امروز با مشکلات قبل روبه رو هستیم که هر روز در جامعه تشدید می‌شود.