بزرگنمايي:

بازار آریا - مدیرمسئول سابق روزنامه جوان، تاکید کرد: آقای پزشکیان باید مراقبت نماید این نهال نوپا (وفاق) در ذهن مردم به معنای تفاهم بر سر تقسیم قدرت معنا نشود و او به خاطر دادن چند کرسی به جریان رقیب ایثارگر شناخته نشود. این فهم و ادراک همان تحریف وفاق است.

عبدالله گنجی،مدیرمسئول سابق روزنامه جوان در بخشی از سرمقاله امروز روزنامه جوان نوشت: 
منظور پزشکیان از وفاق که متواتر گفته‌اند این است که اگر دست به دست هم ندهیم و به مشکلات نگاه واحد پیدا نکنیم نمی‌توانیم بر آن‌ها غلبه کنیم. همسویی نگاه‌ها و بسیج امکانات از مسیر همدلی و هم‌فهمی می‌گذرد؛ لذا اگر این وفاق در شعار و عمل نخبگان قدرت هم محقق شود، اما در زندگی مردم تأثیری نداشته باشد، باز شکست خورده است. 
اولین فهم از وفاق این است که آن را با «آشتی ملی» مترادف نگیریم زیرا ملت با هم قهر نیستند و بحران فلج‌کننده و درگیری و نزاع بین آنان وجود ندارد و از قضا مسئله آنان مشترک است که زندگی بهتر را از حاکمیت متوقع هستند. 
نکته دوم این است که آیا وفاق بین نخبگان قدرت است؟ آیا بین اصولگرا و اصلاح‌طلب است؟ وفاق تابنده نور بر قطب‌بندی‌های بی‌جهت و خانمان‌سوز است. بنابراین سؤالی که طرح می‌شود اینکه تسری این وفاق به عرصه اجتماعی چگونه است؟ تسری به حوزه حجاب، انتخابات، راهپیمایی‌های ملی، عدالت یا احساس عدالت در توزیع امکانات و... چگونه خواهد بود؟
سوم اینکه ممکن است وفاق پیش‌نیاز حل «مسائل سخت» باشد و به خودی‌خود موضوعیتی نداشته باشد. فرض کنید در قیمت بنزین باید تجدیدنظر شود، اما واکنش اجتماعی، مسئولان را به محافظه‌کاری وا می‌دارد. اینجاست که باید کارشناسان، مجلسیان، دولتیان، دستگاه قضا، احزاب و... همه بگویند قیمت بنزین نازل است، آنگاه مردم نیز مراجع اجتماعی خود را حجت می‌دانند و حنجره (صداهای) متفاوتی نمی‌بینند و کار انجام می‌شود. اما اگر دولت خواست بنزین گران شود و مجلس مخالف بود یا رسانه‌ها ساز دیگری را کوک کردند، ممکن است است به معضلی جدید تبدیل شود. 
چهارم اینکه وفاق یک نقطه مشترک و سدید می‌خواهد که همانند کعبه به دورش جمع شوند، چراکه نمی‌توان سلایق را از افراد گرفت و تفاوت‌ها را سرکوب کرد. 
تا زمانی که یک طرف به طرف مقابل بگوید باطل، غرب‌گرا، ضدانقلاب و طرف مقابل نیز بگوید متحجر، ضدتوسعه، خالص‌ساز و... هرگز وفاقی صورت نمی‌گیرد. اما آن امر مشترک چیست؟ قبلاً نوشته‌ام اصول مورد قبول همه لازم است که مانند اصول دین در بین مسلمانان باشد. این اصول هم ربطی به «ایران» ندارد، زیرا بین نیروهای موجود بر سر تمامیت ارضی، استقلال کشور و وحدت ملی هیچ اختلافی وجود ندارد. اشتراک باید از محل منازعه بگذرد تا واقعی باشد.
پزشکیان باید در جایی از دولت که سنخیت دارد، میز گفتگو و تبیین برای اجرایی کردن آن (گفتمان وفاق) پیش‌بینی کند تا تصمیم‌سازی‌ها به وی داده شود و وفاق فراتر از شعار انتخاباتی و تقسیم قدرت خودنمایی کند.